Read and Realise: missie breken rode wortel

Grensoverschijdende consternatie gesloten ziekenhuizen (gevangenissen)

De valse beschuldigingen, van veelal psychiaters, psychotherapeuten, psychiatrische artsen (doctoren), en meestal de lokale gemeentes, worden allemaal gesteund door de overheid.

Het is duidelijk dat degene die de controle uitvoert over grensoverschrijdende consternatie in gesloten ziekenhuizen, absoluut niet de kans krijgt of niet voldoet aan zinvolle mogelijkheden. Zodat de mogelijkheden ook daadwerkelijk realiseerbaar worden.

Schizofrenie is een onderdeel van een maak wereld.

Als we kijken naar de collocatie van elke gesloten ziekenhuis, (gevangenis) dan weten we dat we de uiteindelijke beschuldiging van psychische verwaarlozing overal tegemoet komen.

De samenhang van deze grensoverschrijdende consternatie in gesloten ziekenhuizen, hebben een hoedanigheid van een corrupt en vals betoog tegenover de slachtoffers van grensoverschrijdende consternatie en collocatie.

De beschermingsfactor van psychiatrische instellingen, zijn er niet en wordt meestal ook niet aan voldaan, personen worden in noodlottige toestanden achter gelaten en patiënten die in de war zijn (dat hen psychotisch noemen, ter verwaarlozing) kunnen elkaar daar alleen maar pijn doen, indien hen ernstig in de war zijn, personen die dat niet zijn maar vanwege een ruzie opgestookt raken in een collocatie (een vorm van ontvoering van samenhangende personen tegen 1 handelaar van menselijke gedrag, meestal de slachtoffer).

Dankzij de medicijnen zijn de gesloten afdelingen in het bezit van een ultieme etiket van ziektes, en kunnen hen dankzij de medicijnen machtsmisbruik doorzetten op basis van frauduleuze en ongeoorloofde beschuldigingen, ter compensatie van hen eigen functie.

En ja er speelt ook ongewenst gedrag een groot rol in gesloten afdelingen, meestal begint het met personen die niet meer coherent zijn, de keuzen in de “care” zijn van toen, en na, altijd drastisch.

Het behouden van een behandeling is dus ook niet volstaan aan het onthouden van een evidente gezondheid en behandeling, via medische ingrepen.

En kan dus ook niet zomaar worden beschuldigt dat er geen goede werkzaamheden verricht worden, maar daar komen de gesloten afdelingen weer snel van af, want hen dwingen patiënten die worden opgenomen (slachtoffers) direct pillen te slikken, op basis van frauduleuze diagnoses (korte zeer korte samengestelde diagnoses en uitspraken van de rechter). Slachtoffers worden geconfronteerd met schizofrenie en anders, het lijkt alsof bipolair en al die andere adhd onzin, een term is van economische behagende tijden.

Mensen worden dus ook misbruikt, verkracht, geintimideert, geslagen, medisch vergiftigd, en geliquideerd in isolatie en zelfs buiten isolatie.

De enigste oplossing is een wet opstellen die de suppletoir vormt van universele mensen rechten, zoals geen oneerlijke gevangenschap, etc.

En het afschaffen van valse diagnoses en onbestaande “geestelijke” ziektes.

Ik adviseer aan een gevolmachtigde minister hier aandacht aan te besteden en de noodkreten te gebruiken en alarmbellen te rinkelen.

De orbiculaire omstandigheden van zulke maak ziektes, komen uit in een vicieuze cirkel, waarin we de volgende gezegde horen te interpreteren: “weet wat je zegt, en zeg niet wat je weet.”

De huidige status van de grensoverschrijdende gesloten afdelingen is illegaal en overcompleet tot wanpraktijken.

Lymfatische personen zijn überhaupt, toch een zwakte, en wie is er dan om ze te helpen, sorry ik bedoel misbruiken, nou hier zijn ze dan: Parnassia, GGZ, Bavo groep, en ga zo maar door, niet te vergeten je hebt zelfs de top van Parnassia jawel, de crisis team, die dankzij de gemeente u vrijheid berooft, Abdoel Baazir wel te verstaan.

Het is alsof je MS-DOS ongeschikt verklaart voor een hacker, terwijl die hacker het aandacht nodig heeft om het te leren gebruiken, zo doen ze dat met personen die ondergeschikt worden gemaakt in afgesloten afdelingen, door hen in elke stap hen mondjes dicht te maken, of een einde te maken aan hen vrijheden.

Schizofrenie is een lexeem die gebruikt wordt om levensvatbare concepten te gebruiken, die komen uit een maak wereld.

De lichaam lijdt eronder natuurlijk, dat overdondert iedereen.

“Psychiatrie is de meest destructieve kracht die de maatschappij heeft beïnvloed in de afgelopen 50 jaar.

“Het is niet eerlijk om te doen alsof gedwongen hulp voor geestelijk gestoorden altijd goed voor ze is en dat het niet toepassen van dwang hetzelfde is als ze ‘zorg onthouden’ …de geschiedenis leert ons om uit te kijken voor weldoeners die ons van onze vrijheid beroven. Er bestaat geen rechtvaardiging voor en geen behoefte aan gedwongen opnamen…”

Geestelijke Revolutie – No-Wrong-Door – Stap 2

(Schizofrenie) !!!

Het blijft ethisch dat psychologie niet in de handen komt van de overheid, in deze wereld mag er geen sprake zijn van machtsmisbruik, dat betekent dat organisatie en de Nederlandse justitie de verantwoordelijke zijn geweest, en hen zijn dus ook strafbaar te stellen voor de onbekende aantallen slachtoffers van de psychiatrie en medische psychiatrie, met strenge advies klem ik aan bij het feit om niet bij een psychiatrische arts te culmineren, maar bij een medische arts, die geen misbruik maakt van het feit van de ethiek. En die aantoonbaar ervaring heeft met bijwerkingen van medicijnen.

FEITEN:

1 Het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-IV (DSM-IV) van de psychiatrie bevat momenteel 374 stoornissen. Deze zorgen er op subjectieve wijze voor dat iedereen “geestelijk ziek” kan worden verklaard om vervolgens drugs voorgeschreven te krijgen.

2 Psychiaters hebben geen overeenstemming kunnen bereiken over wat schizofrenie is. Er is slechts overeenstemming bereikt over de naam.

3 “Schizofreen”, “bipolair” en alle andere psychiatrische etiketten hebben slechts één doel: de psychiatrie miljoenen te laten verdienen aan verzekeringsgelden, overheidssubsidies en winsten van de verkoop van psychiatrische middelen.

4 Elliot Valenstein, arts, stelt dat: “Hoewel patiënten misschien
opgelucht zijn als hen verteld wordt dat ze een ‘lichamelijke ziekte’ hebben, ze hierdoor een passievere rol kunnen gaan aannemen bij hun eigen herstel en volledig afhankelijk worden van een lichamelijke behandeling om hun toestand te verbeteren”.

HOOFDSTUK TWEE Diagnostisch bedrog en verraad

Al bijna een eeuw lang, gebruiken psychiaters de term “schizofrenie” om allerlei “irrationele” gedragingen als “geestelijke stoornis” aan te duiden, ondanks het ontbreken van wetenschappelijk bewijs. Psychiaters zijn het lang oneens geweest over wat schizofrenie precies is (zie de van het Diagnostic & Statistical Manual of Mental Disorders [DSM-II] uit 1973, de facturenbijbel van de psychiatrie), maar ze gebruiken dit lucratieve etiket nog steeds.

Als een substituut voor geestelijke gezondheidszorg, ontwikkelde de American Psychiatric Association (APA) het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-IV (DSM), een boek waarin 374 zogenaamde geestelijke stoornissen worden opgesomd. De criteria voor het stellen van een diagnose zijn zo vaag, subjectief en breed dat er waarschijnlijk niet
één levend wezen is dat, met gebruikmaking van dit boek als standaard, zou ontsnappen aan het etiket: geestelijk gestoord.

Dat zorgt natuurlijk voor veel meer handel voor psychiaters als het gaat om geestelijke gezondheidszorg. Ondertussen geven psychiaters niet alleen toe dat ze geen idee hebben hoe deze zogenaamde “aandoeningen” veroorzaakt worden, maar hebben ze ook geen enkel wetenschappelijk gestaafd bewijs dat deze zelfs maar bestaan, als afzonderlijke lichamelijke ziekten.

Prof. Thomas Szasz zegt: “De belangrijkste functie en het belangrijkste doel van de DSM is het verlenen van geloofwaardigheid aan de bewering dat bepaald gedrag, of beter gezegd, wangedrag, geestelijke stoornissen zijn en dat dergelijke stoornissen dus medische ziekten zijn. Hiermee krijgt het gokken, dezelfde status als een hartinfarct (bloedprop in de kransslagader).” Patiënten worden bedrogen, wanneer hen verteld wordt dat hun emoties genetisch of biologisch bepaald zijn.

Elliot Valenstein, arts, stelt: “Hoewel patiënten misschien opgelucht zijn als hen verteld wordt dat ze een ‘lichamelijke ziekte’ hebben, ze hierdoor wellicht een passievere rol aannemen bij hun eigen herstel en volledig afhankelijk worden van een lichamelijke behandeling om hun toestand te verbeteren.”27

Psychiaters hebben geen definitie voor schizofrenie
Over “schizofrenie” stellen psychiaters openlijk in de DSM-II: “Zelfs als zij het had geprobeerd, zou de [APA] commissie geen overeenstemming
hebben kunnen bereiken over wat deze stoornis inhoud, zij kon
slechts overeenstemming bereiken over de naam.”28

Allen J. Frances, professor in de psychiatrie aan het medisch centrum van
Duke University en voorzitter van de DSM-IV commissie, gaf toe: “Men zou kunnen zeggen dat er geen slechtere term bestaat dan geestelijke stoornis om de condities die geclassificeerd worden in de DSM-IV te beschrijven”. De DSM-IV stelt zelf dat de term “geestelijke stoornis” nog steeds gebruikt wordt “omdat we geen beter geschikte vervanging hebben gevonden.”

Prof. Szasz stelt verder: “Schizofrenie is zo vaag gedefinieerd dat het feitelijk een term is die wordt toegepast op vrijwel elk soort gedrag waar de spreker het niet mee eens is. (2002) Behalve schizofrenie zijn er talloze andere condities of gedragingen die psychiaters hebben gedefinieerd als ziekten waardoor zij miljoenen dollars verdienen aan verzekeringsgelden, overheidssubsidies en winsten van de verkoop van psychiatrische middelen.

“Bipolaire stoornis”
Psychiaters doen onbewezen beweringen dat depressies, bipolaire stoornissen, onrust, alcoholisme en een groot aantal andere stoornissen in de eerste plaats biologisch en misschien zelfs genetisch van oorsprong zijn. Dit soort geloof in wetenschappelijke vooruitgang is schrikbarend, om niet te zeggen naïef en vermoedelijk een waanbeeld”, aldus David Kaiser, psychiater.

* Een bipolaire stoornis wordt zogenaamd gekenmerkt door afwisselende perioden van depressie en manie, dus “twee polen” of “bipolair”. In januari 2002 berichtte het Medicine Journal het volgende: “De etiologie (leer der ziekteoorzaken) en patho-fysiologie
(functionele veranderingen) van de bipolaire stoornis zijn nog niet vastgesteld. Er bestaan geen objectieve biologische indicatoren die beslist
overeenkomen met de omstandigheid van deze ziekte.” Ook zijn er geen “definitieve genen vastgesteld” voor de bipolaire stoornis.29

“Ten eerste is voor geen enkele psychiatrische stoornis een biologische etiologie [oorzaak] bewezen. Dus accepteer de mythe dat we een ‘accurate diagnose’ kunnen stellen niet. Ook moet je niet geloven dat je problemen uitsluitend komen door een ‘chemische onevenwichtigheid’.” – D.M. Edward Drummond, schrijver van The Complete Guide to Psychiatric Drugs, 2000

* Craig Newnes, directeur psychologische therapieën van de Community and Mental Health Service in Shropshire, Engeland, vertelde het verhaal van drie psychiaters die een assertieve grootmoeder vertelden dat haar kleinzoon een bipolaire stoornis had die werd veroorzaakt door een “biochemische onevenwichtigheid in de hersenen”. Beleefd, maar stellig, vroeg ze wat voor bewijs ze hadden dat er iets mis was met z’n hersenen.

Ze stelden dat zijn stemming en gedrag op een ernstig probleem wezen. Ze vroeg hoe ze wisten dat dit werd veroorzaakt door chemische verhoudingen in de hersenen. Haar kleinzoon werd snel overgeplaatst naar een eenheid die “praatsessies” bood in plaats van psychiatrische middelen. Stel je voor dat dezelfde situatie zich voor zou doen bij de afdeling oncologie:

Er wordt je verteld dat het erop lijkt dat je kanker hebt maar er wordt niets onderzocht. Dan wordt je verteld dat je twee operaties moet
ondergaan, gevolgd door chemotherapie en natuurlijk medicatie waar je haar van uitvalt. Het idee is belachelijk. De volgende keer dat je wordt verteld dat een psychiatrische conditie wordt veroorzaakt door een biochemische onevenwichtigheid in de hersenen, vraag dan of je de testresultaten mag zien”, aldus Newnes.

Geen röntgenfoto, bloedtest of hersenscan kan de aanwezigheid van een zogeheten geestelijke ziekte opsporen. De stelling dat een psychiatrische conditie veroorzaakt wordt door “een biochemische onevenwichtigheid in de hersenen” wordt niet door enig wetenschappelijk bewijs ondersteund.

Depressie
De frauduleuze medische analogie voortzettend, beweren psychiaters tegenwoordig dat depressie ook een “ziekte is, net zoals een hartafwijking of astma.” De DSM stelt dat aan vijf van de negen criteria moet
worden voldaan om de diagnose depressie te stellen, het gaat hierbij om criteria zoals; diepe droefheid, apathie, vermoeidheid, gejaagdheid, onrustig slapen en veranderingen in de eetlust. Zelfs psychiaters maken zich zorgen over dit soort pogingen om “de normale ups en downs van het leven in een ziekte te veranderen.”30

Dr. Joseph Glenmullen van de medische faculteit van Harvard, stelt: “[De] symptomen [van depressie] zijn subjectieve emotionele staten, hetgeen de diagnose extreem vaag maakt.”31 Glenmullen stelt dat de kunstmatige beoordelingsschalen op de checklijsten om mensen te onderzoeken op depressies, “ontworpen zijn om precies te passen bij de
werking van de drugs, waarbij de lichamelijke symptomen die het meest reageren op de antidepressiva worden benadrukt…

Het toekennen van een getal aan de depressie van een patiënt lijkt wellicht wetenschappelijk. Wanneer men echter de gestelde vragen en de gebruikte schalen bestudeert, blijken het uiterst subjectieve metingen te zijn die gebaseerd worden op wat de patiënt vertelt of op de indrukken van een beoordelaar.”32 David Healy, psychiater en directeur van het Instituut van Psychologische Geneeskunde van New South Wales rapporteert:

“Er is een groeiende bezorgdheid binnen de klinische gemeenschap, dat de
neurowetenschappelijke ontwikkelingen niet alleen niets onthullen over de aard van psychiatrische stoornissen, maar dat zij in feite de aandacht afleiden van klinisch onderzoek.”33 Prof. Szasz wijst erop: “Als zou blijken dat schizofrenie een biochemische oorzaak heeft en er en geneeswijze voor bestaat, dan zou schizofrenie niet langer een ziekte
zijn waar een persoon gedwongen voor kan worden opgenomen.

De behandeling zou dan in handen komen te liggen van neurologen, en psychiaters zouden er net zo weinig mee te maken hebben als met Glioblastoma [kwaadaardige tumor], de ziekte van Parkinson en andere hersenaandoeningen.”

“Niemand heeft ook maar het vaagste vermoeden van de chemische effecten van (psychotrope) drugs op levende menselijke hersenen” – Dr. Joseph Glenmullen, Harvard Medical School.

DE HERSENEN KRIJGEN DE SCHULD De leugen rond chemische onevenwichtigheid

“Meer en meer problemen zijn opnieuw gedefinieerd als ‘stoornissen’ of ‘ziekten’, zogenaamd veroorzaakt door genetische vatbaarheid en biochemische onevenwichtigheden. Gebeurtenissen in het leven worden gedegradeerd tot de lont van de onderliggende biologische tijdbom. Je heel verdrietig voelen is een ‘depressieve stoornis’ geworden. Je te veel zorgen maken is een ‘ongerustheidstoornis’…

Het maken van lijsten van gedrag, het plakken van medisch klinkende etiketten op mensen die dergelijke gedrag vertonen om vervolgens de aanwezigheid van dit gedrag te gebruiken om te bewijzen dat ze de ziekte hebben is wetenschappelijk betekenisloos.”34

– John Read, senior universitair docent aan de Universiteit van Auckland, Nieuw Zeeland, 2004

De hoeksteen van het huidige ziektemodel in de psychiatrie is het concept
dat een chemische onevenwichtigheid in de hersenen de oorzaak is van geestelijke ziekten.35 Hoewel het door stevige marketing populair is gemaakt, is hier de wens slechts de vader van de gedachte. Het concept van een chemische onevenwichtigheid is, zoals alle ziektemodellen in de psychiatrie, door onderzoekers grondig in diskrediet gebracht.

* Dr. Valenstein is er ondubbelzinnig over: “[Er] zijn geen testen om de chemische toestand van de hersenen van een levende persoon vast te stellen.”36 Ook, “zijn er geen biochemische, anatomische of functionele indicatoren gevonden die een betrouwbaar onderscheid kunnen maken tussen de hersenen van diverse psychiatrische patiënten.”37

* Dr. Colbert stelt: “We weten dat het model van de chemische onevenwichtigheid voor geestelijke ziekten nooit wetenschappelijk is bewezen. We weten ook dat al het redelijke bewijs daarentegen wijst naar de schadelijke effecten van psychiatrische drugs. Bovendien weten we ook dat het onderzoek naar de effectiviteit of uitwerking van middelen onbetrouwbaar is, omdat deze onderzoeken alleen de reductie van symptomen meten, geen genezing.”38

* In 2002 stelde Prof. Thomas Szasz: “Er bestaat geen bloedonderzoek of andere biologische test om de aanwezigheid of
afwezigheid van een geestelijke ziekte vast te stellen, zoals die er voor de meeste lichamelijke ziektenwel zijn. Als zo’n test ontwikkeld zou worden (voor wat tot dan toe als psychiatrische ziekte werd beschouwd), zou de conditie niet langer een geestelijke ziekte zijn, maar zou ze in plaats daarvan als een symptoom van een lichamelijke ziekte worden geclassificeerd.”

* In zijn boek “The Complete Guide to Psychiatric Drugs” uit 2000, stelt Edward Drummond, arts en assistent medisch directeur van het Seacoast Mental Health Center in Portsmouth, New Hampshire: “Ten eerste, is voor geen enkele psychiatrische stoornis een biologische etiologie [oorzaak] bewezen. Dus accepteer de mythe van een ‘accurate diagnose’ niet. Je moet ook niet geloven dat je problemen uitsluitend worden veroorzaakt door een ‘chemische onevenwichtigheid'”.39

* Een artikel dat in mei 2004 in de Amerikaanse krant “The Mercury News” werd gepubliceerd, bevatte de waarschuwing dat “geestesziekte” ook niet via hersenscans kunnen worden vastgesteld: “Veel doktoren waarschuwen voor het gebruik van de SPECT (single photon emission
computed tomography) [hersen-]beelden als diagnostisch instrument en
zeggen dat het onethisch is, en mogelijk gevaarlijk, voor doktoren om SPECT te gebruiken om emotionele problemen, gedragsproblemen en psychiatrische problemen bij een patiënt te identificeren. Het $2.500 kostende onderzoek biedt geen bruikbare of accurate informatie, aldus de doktoren.40

* In het artikel in “The Mercury News” werd psychiater M. Douglas Mar aangehaald. Hij stelt: “Er is geen wetenschappelijke basis voor deze beweringen (het gebruiken van hersenscans voor psychiatrische diagnoses). De patiënten moet in ieder geval verteld worden dat SPECT heel controversieel is.”41

* “Een nauwkeurige diagnose gebaseerd op een scan is eenvoudigweg niet mogelijk,” gaf Dr. Michael D. Devous van het Centrum voor nucleaire geneeskunde van het medisch centrum aan de Universiteit van Texas toe.42

* Hoewel er geen tekort is aan biochemische verklaringen voor psychiatrische condities, is Joseph Glenmullen duidelijk: “…[N]iet één ervan is bewezen. Integendeel. Elke keer als men dacht zo’n onevenwichtigheid te hebben gevonden, werd later bewezen dat dit niet waar was.”43

* Valenstein stelt: “Er wordt aan deze theorieën vastgehouden, niet alleen omdat er niets anders is, maar ook omdat ze erg bruikbaar zijn bij het promoten van behandelingen met psychiatrische drugs.”44

“Psychiaters doen onbewezen beweringen dat depressies, bipolaire stoornissen, onrust, alcoholisme en een groot aantal andere stoornissen in de eerste plaats biologisch en misschien zelfs genetisch van oorsprong zijn. Dit soort geloof in wetenschappelijke vooruitgang is schrikbarend, om niet te zeggen naïef en vermoedelijk een waanbeeld.” – David Kaiser, psychiater, 1996.

PSEUDO HERSENTHEORIE
In talloze illustraties in populaire tijdschriften was te zien hoe in psychiatrische onderzoeken de hersenen ontleed, gelabeld en geanalyseerd werden, waarbij het publiek bestookt werd met de nieuwste theorie van wat er mis mee is. Wat blijft ontbreken, zoals bij iedere psychiatrische theorie, is de wetenschappelijke onderbouwing. Zoals Dr. Elliot Valenstein het uitlegt: “Er zijn geen testen beschikbaar om de chemische status van de hersenen van een levend persoon vast te stellen”. BRON: SCHIZOFRENIE Een ‘ziekte’ die winst oplevert voor de psychiatrie, Rapport en aanbevelingen over psychiatrische leugens en valse diagnoses, CCHR International.

EXTERNE BRONNEN:

27. Elliot S. Valenstein, Ph.D., Blaming the Brain (The Free Press, New York, 1998), p. 225.

28. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders II (American Psychiatric Association, Washington, D.C., 1968), p. ix.

29. Stephen Soreff, M.D. and Lynne Alison McInnes, M.D., “Bipolar Affective Disorder,” eMedicine Journal, Vol. 3, No. 1, 7 Jan. 2002.

30. Herb Kutchins and Stuart A. Kirk, Making Us Crazy (Simon & Schuster, Inc., New York, 1997), p. 36.

31. Op. cit., Joseph Glenmullen, p. 205.

32. Ibid., p. 206.

33. David Healy, The Anti-Depressant Era (Harvard University Press, 1999), p. 174.

34. John Read, “Feeling Sad? It Doesn’t Mean You’re Sick,” New Zealand Herald, 23 June 2004.

35. Op. cit., Joseph Glenmullen, p. 195.

36. Op. cit., Elliot S. Valenstein, p. 4.

37. Ibid., p. 125.

38. Op. cit., Ty C. Colbert. p. 97.

39. Edward Drummond, M.D., The Complete Guide to Psychiatric Drugs (John Wiley & Sons, Inc., New York, 2000), pp. 15-16.

40. Lisa M. Krieger, “Some Question Value of Brain Scan; Untested Tool Belongs in Lab Only, Experts Say,” The Mercury News, 4 May 2004.

41. Ibid.

42. Ibid.

43. Op. cit., Joseph Glenmullen, p. 196.

44. Op. cit., Elliot S. Valenstein, p. 4.

BELANGRIJKE FEITEN:

1 Geestelijke gezondheid zou het resultaat moeten zijn van effectieve geestelijke gezondheidszorg.

2 Hoewel er medische geneeswijzen bestaan voor lichamelijke ziekten, bestaan er geen psychiatrische geneeswijzen voor geestelijke stoornissen.

3 Het is een bewezen medisch feit dat een niet vastgestelde lichamelijke ziekte of verwonding, emotionele problemen teweeg kan brengen.

4 Diverse onderzoeken tonen aan dat degenen die gediagnosticeerd waren als “geestelijk ziek” in werkelijkheid leden aan een lichamelijke aandoening.

5 De werkelijke oplossing voor veel geestelijke problemen begint met een grondig lichamelijk onderzoek door een bekwame medische, niet psychiatrische arts.

Het bereiken van werkelijke geestelijke gezondheidszorg

John Nash maakt duidelijk dat hij zijn eigen herstel door wilskracht teweeg heeft gebracht. Waarom wordt er in de film een fictief Hollywood einde verzonnen voor zijn levensverhaal, als de waarheid, dat hij in staat was van zijn “demonen” te genezen zonder drugs, veel meer inspirerend is?

Psychiaters stellen dat geestelijke gezondheid dezelfde prioriteit moet krijgen als lichamelijke gezondheid. We kunnen deze analogie voortzetten: net als lichamelijke gezondheid het resultaat zou moeten zijn van effectieve lichamelijke gezondheidszorg, zou geestelijke gezondheid het resultaat moeten zijn van effectieve geestelijke gezondheidszorg. Beschouw de volgende fundamentele criteria voor het tot stand brengen van geestelijke gezondheid:

1. Een effectieve geestelijke gezondheidstechnologie en behandelingen die individuen en daarmee de samenleving verbeteren en sterker maken, door het herstellen van persoonlijke kracht, vermogen, bekwaamheid, vertrouwen, stabiliteit, verantwoordelijkheid en geestelijk welzijn.
2. Goed opgeleide, ethische beoefenaren, die in eerste instantie toegewijd zijn aan het welzijn van hun patiënt en zijn familie, die kunnen leveren wat ze beloven.
3. Geestelijke gezondheidszorg geleverd in een rustige atmosfeer, die wordt gekenmerkt door tolerantie, vertrouwen, veiligheid en respect voor de noden en rechten van mensen.

“Medewerkers in de geestelijke gezondheidszorg hebben een professionele en wettelijke plicht om de aanwezigheid van lichamelijke ziekten te herkennen bij hun patiënten…lichamelijke ziekten kunnen geestelijke stoornissen veroorzaken of verergeren…” – het Handboek voor Geestelijke Gezondheid van het Californische Departement voor Volksgezondheid, 1991

Van individuen tot aan regeringen, gaan veel te veel mensen ervan uit dat dit het geval is in de huidige geestelijke gezondheidszorg. De harde waarheid is echter, dat de vergelijking tussen lichamelijke en geestelijke gezondheidszorg niet meer opgaat. Zeker niet als we de resultaten van de lichamelijke gezondheidszorg vergelijken met de resultaten van, wat doorgaat voor, geestelijke behandelingen onder invloed van de psychiatrie. Simpel gezegd, er bestaan medische genezingen, maar geen psychiatrische genezingen.

Onder het management van de huidige psychiatrie, is er geen sprake van geestelijke genezing. Logischerwijs betekent dit dat de psychiatrie geen verbetering realiseert in geestelijke gezondheid. Het is belangrijk om te
weten dat er talloze menslievende en werkbare medische programma’s zijn voor ernstig verwarde mensen, die niet gebaseerd zijn op psychiatrische behandelingen.

Het Soteria Huis-project van Dr. Loren Mosher en het programma van Dr. Giorgio Antonucci in Italië (waar later in deze publicatie verder op in gegaan wordt) waren veel succesvoller dan de ontmenselijking en het voortdurend volstoppen met psychiatrische drugs door de psychiatrie. Deze alternatieve programma’s kosten ook nog minder. Deze en een aantal andere soortgelijke programma’s, bewijzen dat er echte antwoorden bestaan en dat er hoop is voor ernstig verwarde mensen.

Het is een bewezen medisch feit dat een niet vastgestelde lichamelijke ziekte of verwonding, emotionele problemen teweeg kan brengen. In zijn boek Detecting Your Hidden Allergies schrijft Dr. William Cook, dat degenen die last hebben van irritaties, depressies, hyperactiviteit, vermoeidheid en gejaagdheid, onmiddellijk een volledig lichamelijk onderzoek nodig hebben en een complete test voor voedselallergieën die precies deze geestelijke veranderingen bij een persoon teweeg kunnen brengen.

* Eén onderzoek kwam tot de conclusie dat 83% van de mensen die door klinieken of maatschappelijk werkers waren doorverwezen voor psychiatrische behandeling, leden aan ongediagnosticeerde lichamelijke ziekten. Uit een ander onderzoek bleek later dat 42% van de mensen die de diagnose “psychose” hadden gekregen leden aan een lichamelijke ziekte. Bij een derde onderzoek had 48% van de mensen die gediagnosticeerd waren en een psychiatrische behandeling nodig zouden hebben, een niet eerder ontdekte lichamelijke aandoening.45

* Diverse ziekten lijken precies op schizofrenie en houden zowel de arts als de patiënt voor de gek. Dr. A.A. Reid noemt 21 van dergelijke condities, beginnend met één die steeds vaker voorkomt: “de tijdelijke psychose veroorzaakt door het gebruik van amfetamineachtige drugs”. Dr. Reid legt uit dat de psychose voortgebracht door drugs ook achtervolgingswanen en hallucinaties kent en “vaak niet te onderscheiden is van een acute of paranoïde schizofrenie”.46

* “Mevrouw J”, die als schizofreen was gediagnosticeerd omdat ze stemmen in haar hoofd hoorde, takelde af tot het punt dat ze ophield met praten, niet in bad kon, niet kon eten of naar het toilet kon zonder hulp. Een grondig lichamelijk onderzoek stelde vast dat ze de glucose, die de hersenen nodig hebben als energie, niet goed opnam. Toen dit eenmaal behandeld was, veranderde ze aanmerkelijk. Ze herstelde volledig en heeft geen last meer van haar eerdere geestelijke toestand.

* De 51-jarige Anne Gates, moeder van vijf kinderen, kreeg antidepressiva voorgeschreven nadat ze terugkerende emotionele problemen ervoer. Ze had suïcidale gedachten. Haar afnemende menstruatiecyclus was echter nooit medisch onderzocht, ze bleek last te hebben van de menopauze en had oestrogeen nodig.47 Hypoglycemie (abnormale afname van de bloedsuikerspiegel), allergieën, overgevoeligheid voor cafeïne, schildklierproblemen, vitamine B tekorten en een overschot aan lood in het lichaam kunnen ook de manifestaties van een “bipolaire stoornis” veroorzaken.48

In de film “A Beautiful Mind”, over Nobelprijswinnaar John Nash, werd de belangrijkste oorzaak van zijn herstel van “schizofrenie” genegeerd, namelijk, zijn weigering om nog langer psychiatrische drugs te gebruiken. Nash (hierboven met zijn vrouw bij de Nobel Ceremonie in 1994) had al 24 jaar geen psychiatrische drugs meer gebruikt en herstelde op natuurlijke wijze van zijn verwarde toestand.

* Het medisch onderzoek, dat werd uitgevoerd in een algemeen psychiatrisch ziekenhuis bij meer dan 500 patiënten in een proefproject in Californië, toonde aan dat 39% leed aan een serieuze lichamelijke ziekte die niet bekend was bij de artsen in de instelling.

* Voormalig psychiater William H. Philpott, tegenwoordig specialist in voedingsallergieën in relatie tot de hersenen, rapporteert: “Symptomen als gevolg van een tekort aan vitamine B12 variëren van slechte concentratie tot apathische depressie, ernstige gejaagdheid en hallucinaties. Er is bewezen dat bepaalde voedingsstoffen neurotische en psychotische reacties onmiddellijk kunnen stoppen.”

* Anorexia nervosa, een conditie die gekenmerkt wordt door een verlies aan eetlust en zelfverhongering, kan worden verminderd met zink of aminozuren.

*Dr. Thomas Dorman stelt: “…[D]enk er alsjeblieft aan dat de meerderheid van de mensen aan een organische ziekte lijdt. Clinici moeten er als eerste aan denken dat emotionele stress die verband houdt met een chronische ziekte het temperament van de patiënt kan veranderen.”49

In een verlanglijst voor herziening van de geestelijke gezondheidszorg stelt Robert Whitaker, schrijver van “Mad in America”: “Bovenaan mijn verlanglijst staat de simpele smeekbede voor eerlijkheid. Houd op met het aan mensen met schizofrenie vertellen dat ze lijden aan een dopamine-overschot of aan een teveel aan serotonine.

Vertel ze niet dat de voorgeschreven psychiatrische drugs deze chemicaliën in de hersenen weer in ‘evenwicht’ brengen. Dat hele verhaal is een vorm van medische fraude en het is onmogelijk je voor te stellen dat een andere groep patiënten, laten we zeggen die kanker of hart- en vaatziekten hebben, op dezelfde manier wordt bedrogen.”

De werkelijke oplossing van veel geestelijke problemen begint niet met een checklist van symptomen, maar met een grondig onderzoek door een bekwame niet-psychiatrische arts. Behandelingen in de geestelijke gezondheidszorg zouden moeten worden beoordeeld op de wijze waarop zij mensen sterker maken en hun verantwoordelijkheid en geestelijk welzijn doen toenemen, zonder daarbij afhankelijk te zijn van krachtige en verslavende drugs.

Genezende behandelingen moeten worden gegeven in een rustige atmosfeer die wordt gekenmerkt door tolerantie, vertrouwen, veiligheid en respect voor de rechten van mensen. De Citizens Commission on Human Rights (CCHR) streeft naar een werkbaar en menswaardig systeem voor geestelijke gezondheidszorg.

WERKELIJKE HULP Werkbare behandelingen

Dr. Loren Mosher
De inmiddels overleden Dr. Loren Mosher was professor in de klinische psychiatrie aan de faculteit voor geneeskunde van de Universiteit van Californië in San Diego. Hij was ook voormalig hoofd van het centrum voor schizofrenie studies van het National Institute for Mental Health.50

Hij schreef:
“Ik opende Soteria House in 1971… Er woonden jonge mensen die de diagnose schizofreen hadden gekregen, zonder het gebruik van psychiatrische drugs en met niet-professionele personeelsleden. Deze personeelsleden waren getraind om te luisteren om hen te begrijpen en hen steun, veiligheid en bevestiging voor hun ervaringen te bieden. Het idee was dat schizofrenie dikwijls kan worden verholpen met hulp van zinvolle relaties in plaats van met psychiatrische middelen…”

Het Soteria project vergeleek haar behandelingsmethode met “standaard”
psychiatrische behandelingen met psychiatrische drugs, bij personen die recent de diagnose schizofrenie gesteld hadden gekregen. “Het experiment werkte beter dan verwacht. Twee jaar na de opname werkten patiënten die in Soteria waren behandeld in duidelijk hogere maatschappelijke posities, leefden beduidend vaker zelfstandig of met
groepsgenoten en hadden minder last van terugval.

Het is interessant om te zien dat cliënten die werden behandeld in Soteria zonder neuroleptische middelen en van wie gedacht werd dat zij de slechtste resultaten zouden halen, het in werkelijkheid het beste deden, in vergelijking met de mensen van de onderzoeksgroep die werden opgenomen en die met psychiatrische drugs werden behandeld”, aldus Dr. Mosher.

Dr. Giorgio Antonucci
Dr. Antonucci gelooft heilig in de waarde van een mensenleven. Ook is hij ervan overtuigd dat communicatie, zonder gedwongen opsluiting of onmenselijke lichamelijke behandelingen, zelfs de meest verwarde geesten kan genezen. In het Instituut van Osservanza (Observatie) behandelde dr. Antonucci tientallen zogenaamde schizofrene vrouwen, waarvan de meeste continu aan hun bed waren vastgebonden of in dwangbuizen zaten.

Alle “standaard” psychiatrische behandelingen werden afgeschaft. Dr. Antonucci bevrijdde de vrouwen uit hun boeien en praatte vele, vele uren per dag met ze om “binnen te dringen in hun waanzin en zielenangst.” Hij luisterde naar verhalen over jarenlange wanhoop en lijden in de instelling.
Hij zorgde ervoor dat de patiënten met mededogen en respect en zonder
het gebruik van drugs werden behandeld.

Onder zijn leiding veranderde de afdeling van de meest gewelddadige in de instelling tot de rustigste. Na een paar maanden waren zijn “gevaarlijke” patiënten vrij en wandelden zij rustig in de tuin van de inrichting. Uiteindelijk waren ze stabiel en werden ze ontslagen uit de instelling. Dit nadat velen van hen voor het eerst in hun leven hadden geleerd hoe ze moesten werken en voor zichzelf moesten zorgen.

De superieure resultaten van Dr. Antonucci zijn ook nog eens een stuk goedkoper. Dergelijke programma’s vormen het blijvende bewijs voor het bestaan van zowel eerlijke antwoorden als hoop voor ernstig verwarde mensen. BRON: SCHIZOFRENIE Een ‘ziekte’ die winst oplevert voor de psychiatrie, Rapport en aanbevelingen over psychiatrische leugens en valse diagnoses, CCHR International.

EXTERNE BRONNEN:

45. David E. Sternberg, M.D., “Testing for Physical Illness in Psychiatric Patients,” Journal of Clinical Psychiatry, Vol. 47, No. 1, Jan. 1986, p. 5; Richard C. Hall, M.D., et al., “Physical Illness Presenting as Psychiatric Disease,” Archives of General Psychiatry, Vol. 35, Nov. 1978, pp. 1315-1320; Ivan Fras, M.D., et al., “Comparison of Psychiatric Symptoms in Carcinoma of the Pancreas with Those in Some Other Intra-abdominal Neoplasms,” American Journal of Psychiatry, Vol. 123, No. 12, June 1967, pp. 1553-1562.

46. Patrick Holford and Hyla Cass, M.D., Natural Highs (Penguin Putnam Inc., New York, 2002), pp. 125-126.

47. Leslie Goldman, “Finding Clues to Unmask Depression,” Chicago Tribune, 22 Aug. 2001.

48. “Alternatives for Bipolar Disorder,” Safe Harbor, Alternative On-Line. Internet 2003.

49. Thomas Dorman, “Toxic Psychiatry,” Internet.

50. Loren Mosher, “Soteria and Other Alternatives to Acute Psychiatric Hospitalization: A Personal and Professional Review,” The Journal of Nervous and Mental Disease, Vol. 187, 1999, pp. 142-149.

AANBEVELINGEN:

1 Aan mensen in wanhopige situaties moet de juiste en effectieve medische zorg worden geboden. Medische, niet-psychiatrische aandacht, goede voeding, een gezonde en veilige omgeving en activiteiten die het zelfvertrouwen vergroten, zullen veel meer voor ze doen dan de onmenselijkheid van de psychiatrische behandelingen met drugs.

2 Er moeten instellingen voor geestelijke gezondheidszorg komen in plaats van psychiatrische instellingen die van dwang gebruikmaken. Zij moeten worden uitgerust met diagnostische medische apparatuur die door niet-psychiatrische medische artsen gebruikt kan worden om patiënten grondig te onderzoeken en te testen op mogelijke onderliggende lichamelijke problemen die zich kunnen manifesteren als verward gedrag. Fondsen van de overheid en uit particuliere bronnen, moeten hieraan besteedt worden in plaats van aan laakbare psychiatrische instellingen en programma’s waarvan bewezen is dat ze geen resultaat opleveren.

3 Wanneer je te maken hebt met psychiatrische mishandeling, fraude, illegale verkoop van drugs of andere misstanden, doe dan aangifte bij de politie. Stuur een kopie van deze aangifte naar CCHR. Als de strafrechtelijke aanklacht eenmaal is ingediend, dien dan ook een klacht in bij andere bevoegde instanties, zoals het Medisch Tuchtcollege. Dergelijke instanties kunnen een onderzoek instellen en de vergunning van een psychiater of psycholoog om zijn vak te mogen uitoefenen, tijdelijk of definitief intrekken. Vraag ook rechtsbijstand voor het starten van een civiele procedure voor schadevergoeding.

4 Zorg dat patiënten en hun verzekeringsmaatschappijen het recht krijgen om gelden terug te krijgen voor behandelingen in de geestelijke gezondheidszorg, die niet het beloofde resultaat of verbetering teweeg hebben gebracht of die geleid hebben tot aangetoonde schade voor het individu. Dit alles om ervoor te zorgen dat de verantwoordelijkheid bij de individuele beroepsbeoefenaar of psychiatrische instelling komt te liggen en niet bij de overheid of haar instanties.

5 De kwaadaardige invloed van de psychiatrie heeft in de hele maatschappij destructieve gevolgen gehad, met name in gevangenissen, ziekenhuizen en het onderwijs. Belangengroeperingen en verantwoordelijke overheidsfunctionarissen zouden samen moeten werken om de heimelijke manipulatie van de maatschappij door de psychiatrie aan het licht te brengen en te beëindigen.

Geestelijke Revolutie – No-Wrong-Door – Stap 1

Ik ben slachtoffer van frauduleuze diagnoses.

Een dweper is een vooringenomen persoon die onverdraagzaam van meningen is, levens stijlen of identiteiten verschilt van zijn of haar eigen. Een dweper is precies iemand zoals Dr. Aalbers, van parnassia, een persoon die aandacht zoekt in de mogelijkheden van corruptie, valsheid in geschriften en voordoen van paniek of destabilisering van allerlei alarmeringen.

De psychiatrische verklaring kan niet sluitend zijn en het kan dus
ook geen goede behandeling waarborgen.

* De geest is geen lichamelijk orgaan en kan dus ook niet ziek zijn
* De wetenschappelijke benadering kan de subjectieve abnormaliteiten van geestelijke aandoeningen niet verklaren omdat er geen directe observatie kan plaatsvinden
* Geestelijke aandoeningen kunnen het best worden verklaard door sociale, ethische of politieke factoren
* Het bestempelen van personen als “ziek” is een kunstmatig middel waarmee de samenleving stabiel probeert te blijven in confrontatie met moeilijke situaties
* Medicatie en opname zijn schadelijk

Ter voorkoming van de subjectief lijden van mijzelf door de medicijn is het belangrijk de no-wrong-door kans te begrijpen als een kans voor elkaar en niet alleen voor de toekomst maar voor de verbetering van de psychiatrie.

Zoals ik aangegeven heb aan Dr. Laan, mag een objectief waargenomen beeld gebruikt worden in de eerste kans, die in de handen ligt van Dr. Laan,maar ik zal de inmenging van samenkomende bewijzen accepteren of weigeren, en wat er over blijft; daar van kan een heroverwegende mening aangezet worden.

Een direct confrontatie met schizofrenie volgens iemand zijn mening is dus intolereerbaar en onacceptabel en slecht aanstuurbaar in voor en na gedwongen of niet gedwongen behandelingen.
Daarom wil ik werken met de no-wrong-door mogelijkheid, en voorkomen dat zaken ongegrond blijven die ten voordelen voor mij liggen. Dit is geen vorm van antipsychiatrie, maar meer een vorm van
scientologybeweging, een soort beroep op mijn vrijheid en beweging d.m.v. kennis. Wat daadwerkelijk antipsychiatrie zal inhouden zal ik in een andere blog doorgeven.

Kennis van alles zal de mening scherper maken, en niet minder maken.

Dus de sterkste mening zal het overleven.
De zwakste mening zal in zo een dergelijke situatie overlijden aan zijn eigen kritiek en vermogen om te overleven.

Een zes aantal belangrijke personen die gaan over antipsychiatrie zullen nader worden beschreven in mijn volgende blog.

* David Cooper
* Ronald D. Laing
* Thomas Szasz
* Jan Foudraine
* Michel Foucault
* Franco Basaglia

Serendipiteit verwijst naar het vermogen van een alerte geest om uit toevalligheden conclusies te trekken. Anders gezegd: slimme, voorbereide mensen zijn beter in staat om daadwerkelijk ontdekkingen te doen aan de hand van het toeval.

In mijn serendipiteit kwam ik er achter dat mijn positie beschadigt was en mijn positie geen kans had in de maatschappij zolang niemand serieus bezig kon zijn met het verhelpen van de situatie, pogingen die dus getracht zijn, zijn ook niet serieus genomen, pogingen die wel getracht zijn hebben zo zijn nadelen. En 1 van de nadelen zijn dat ze voordoen alsof ze je gaan helpen, maar je niet helpen, en een ander nadeel is dat hen de corruptie proberen te verbergen.

Als je mijn vorige blog hebt gelezen, dan kun je weten, dat ik slachtoffer ben geweest van het feit dat ik mijzelf verdedigde tegen een mogelijke potentiële corruptie.
Deze corruptie bleek uiteindelijk vatbaar te zijn en realiseerbaar.

Uit mijn oogmerk heb ik het recht gehad om mijzelf te verdedigen uit slachtofferistiek en antipsychiatrie, omdat zulke personen uiteindelijk misbruik van je kunnen maken op basis van voornemens en beleid.

Dankzij mijn serendipiteit ben ik er achter gekomen, dat de specifieke waarnemingen van Parnassia berust zijn op het ambiguïteit en almacht, die de altijddurende (onafgebroken) valse “inductie” mogelijk maakten, gebaseerd op de werkwijze van een zeer vlot kleurige keuze om mij te ontvoeren en bij een reden van waarnemingen mijn positie ook te misbruiken, door de volgende personen: Aalbers, Abdoel Baazir (heeft kennis), Roderick Janssen, Mariska, Deetman inclusief de overheid en de politie, en gedeeltelijk wordt ik belast door Mandema door mijn mond te snoeren met psychotisch zijn, waarbij de doctor zelf, in zijn vorm van uiten, schizofrenie als een ziekte verklaard, en schizofrenie als een formeel concept verklaard. In de ziekte noemt hij het eerst een kwetsbaarheid voor psychoses en later noemt hij de schizofrenie een psychose.

De ambtsmisdrijven van deze personen worden gecontroleerd en op dit moment niet aangepakt, er wordt braaf gepraat “nu pas” dat ik de leiding heb en ik zelf bepaal hoe de zaken op orde worden gesteld.

Dankzij mijn serendipiteit heb ik een alerte geest gehad, de reden waarom ik de geheime diensten in mijn vizier kreeg. Vooral AIVD tijdens 2001-2002-2003-2004-2005-2006-2007 en heden 2008.

Ik was daadwerkelijk in een ontdekking fase en kon conclusies trekken uit toevalligheden, ik wist in die tijd dat elke moslim een potentieel kandidaat was van AIVD, CIA en van personen die werken met valsheid in geschriften. Zoals spionnen.

Of moslims nou moslim zijn of niet, is een ander vraagstelling, maar bij zulke diensten zal hen dat in die tijd niet te veel bezig houden. Als we vervolgens kijken naar de samenwerkingen die Sybrand van Hulst heeft gemaakt met CIA, weten we dat hij de hoofdverdachte is van de illegale ontwikkelingen uit Verenigde Staten op het gebied van Spionage, Hypermoderne warfare, Conflicten, Basis-ingenieusheid, Biologische spionage, en Elite Spionage met of zonder militairen.

Daarom veronderstel ik ook mijn eigen “inductie” (bewijs techniek) ik noem dat No-Wrong-Door, de bedoeling is om zoveel mogelijk positiviteit bij iemand teweeg te brengen, en dat te blijven bewijzen op basis van de uitkomsten van de tweede kansen (gedachtegoed).

In mijn gedachtegoed – mijn tweede kansen in stap 1 van No-Wrong-Door heb ik dus gedacht dat de opvatting van schizofrenie die sowieso uit valsheid bestaat als opvatting dan een mogelijke theorie of in deze zaak een formeel concept nooit kan pretenderen de uiteindelijke, zekere waarheid te zijn: het blijft immers altijd mogelijk dat in de toekomst een falsificerend experiment zal worden verricht.

Ik weet ook dat Dokter Laan wilde voorstellen dat ik een gedeeltelijke handicap zou hebben vanwege zijn verklaring die hij een confrontatie noemde, voor schizofrenie, dat noemen ze de primaire negatieve symptomen. En dan heb je de secundaire negatieve symptomen, zoals depressie, lichamelijke aandoening, lichamelijke conditie, THC en medicijnen.

De medicijnen worden dus gerealiseerd ook in de negatieve symptomen, want daar komt het van af volgens hem, en in negatieve symptomen heb je energie die neergaat, gevoel die neer gaat, geheugen die neer gaat, zelfzorg die neer gaat, etc.

En de positieve symptomen noemen ze wanen, hallucinaties, etc_namelijk deel van de formeel concept.

Waar nu dokter laan op doelt is een signaleringsplan, om zo van anderen te horen of ik wel of niet kleine vormen heb waar hij zijn ideale verklaring mee kan doorzetten, een schizofrenie oftewel volgens hem nu, een psychose of een ziekte.

En dit is gebaseerd op suggestibiliteit en valsheid en grootheidswaan van elkander, en dan niet te noemen hoe grof en vies patiënten behandelt kunnen worden.

En dan verklaart de HA dat hen (bij de opname) zorgen maakten omtrent psychisch functioneren. Hierdoor kwam de crisisdienst langs en vond dat pt. opgenomen moest worden. Middels een gedwongen opname werd pt. opgenomen op KCAP.

Patiënt is reeds enkele maanden in beeld bij het ACT-TCA-team van Parnassia ivm verdenking schizofrenie (hier geven ze dus aan dat ze me al eerder kenden, de bron van corruptie, en ik heb het bewezen).
Symptomen: sociale teruggetrokkenheid (op basis van informatie die vals is).
Waan ideeën (microfoontjes in de muur, op basis van confrontatie en geen onderzoek, en wat als er microfoontjes wel of niet waren, ben je dan gelijk een waan denker? Dat verdient veel zelfkritiek).
Fysieke agressie naar behandelaars, niet eens dat ze de reden beschrijven waarom ik gecontroleerde agressie heb gebruikt.

Onvoorspelbaar in gedrag (na een duidelijke gesprek met de agent, ziet hij dat ik hem niet vertrouwt, en hij misbruikt mijn positie) en dus verklaren ze me maar onvoorspelbaar nadat ze me lokken en ontvoeren? Dat is dus de werkwijze van Parnassia en Deetman. Hij probeerde mij te lokken naar de woonkamer, zodat hij bloed op de gordijnen kon smeren met ze handschoen.
Dat is het bewijs dat corruptief gehandeld is, en daarvoor zijn hen strafbaar.
Je ziet ook dat ze een machtspositie hebben ze proberen de WSA te beïnvloeden.

Paranoïde gedachten, nou dat mogen ze me wel eens voor me neus komen vertellen, en dan niet eens te verstaan dat ze met zulke leugens van de wet nog mogen werken en geld verdienen, op kosten van de maatschappij de zogenaamde verzekeringen?

En of paranoïde gedachten aanwezig kunnen zijn is een heel ander opvatting, als iemand denkt dat dit een feit is, hoort die dat ook te bewijzen, en dat kunnen ze niet en doen ze niet.

Opvallende formele denk stoornissen? Ik vraag me af hoe ze hier aan zijn gekomen.

Het is duidelijk dat voor een groot deel hier Abdoel Baazir en Aalbers achter zitten, hen zullen dus ook met strafrecht vervolgd worden, ik heb geen schade gebracht aan Abdoel Baazir, maar hij wel aan mijn lichaam.

En dan staat er is nu opgenomen met een IBS (In Bewaring Stelling) welke is bekrachtigd door de rechtbank, ja hoor de meervoudige misdadigers die gefinancierd zijn door de overheid en elkaar nog dekken ook in de vicieuze cirkel. En ja hoor, omdat ik toevallig al met de geheime dienst actief was noemen ze mij vluchtig in contact, ik deed dat expres contact maken met mensen, maar dat was niet vluchtig, het was zeer professioneel en heel netjes. Ik hielp ook Parnassia en zei expres dat ik akkoord ging met wat Aalbers had gezegd, om te voorkomen dat ze mij konden vermoorden of andere corruptieve handelingen konden plegen.

En ze beschrijven ook dat ik geen ziekte besef heb, ja waarom zouden ze dit nou niet willen zeggen, om zichzelf natuurlijk in te dekken, wat anders…

En ik was volgens hen zeer ambivalent, in hun woorden kan dat natuurlijk nooit goed dat ik het even recht zet, in mijn overweging heb ik het recht om positief en negatief te werken en eventueel dat te onderscheiden van hen eigen ambivalente opmerkingen.

Ze bedoelde dat ik ambivalent was omdat ik medicatie en opname en nazorg zogenaamd nodig had, ze geven dus direct al aan wat er hoort te gebeuren, op basis van 1 week, 1 dag, en aantal personen? Volgens mij zijn hen hersens niet in orde.

Ook wordt er geschreven dat er sterke aanwijzingen zijn voor schizofrenie, niet vergeten een formeel concept. Er is sprake van zorgmijnend gedrag zonder ziekte-inzicht/-besef, hier hebben we het weer, weer om zichzelf in te dekken, weet je wel hoeveel geld ze verdienen hier aan, niet normaal.

Sybrand van Hulst kon makkelijk een stokje voor steken, en een direct confrontatie met Parnassia tegen houden, maar nee weet je wat ze doen, ze maken er dubbel misbruik van, hey waarom is die ook al weer opgestapt?

Goh hij zal wel meer poep onder ze schoen hebben zitten. (Nee geen ketchup)

Voor de rest hebben ze onzin geschreven, en het is duidelijk dat dit niet alleen te danken was aan AIVD, Overheid, Gemeente, Huisarts, en Zelfs de persoon die ooggetuige was van mijn slachtofferistiek en Parnassia binnen liet, maar ook vooral aan de CIA.

CIA is de grootste reden waarom ik eigenlijk niet meer mocht leven.

De reden dat ik daar geen informatie over geef, is overweldigend duidelijk, er zijn veel corrupties in AIVD en CIA, als hen maar 1 keer de kans krijgen, grijpen ze die ook.

In mijn tweede kans komt het er dus op neer dat de werkelijke reden behoorlijk contingent vals was, en de inductie die door mij nu gepleegd is, eerlijk en gelijk staat aan harde kritiek en harde feiten.

Ik kan mijn ervaringen met en buiten Parnassia om beschrijven als, ‘savoir pour prévoir pour pouvoir’ (weten om te voorspellen, om te beheersen / kunnen).

Daarom komt in mijn volgende Blog de Falsifieerbaarheid, Een (wetenschappelijke of andere) theorie wordt gezegd falsifieerbaar te zijn als de criteria kunnen worden aangegeven op grond waarvan de theorie zou moeten worden verworpen. Anders geformuleerd heet een theorie falsifieerbaar als het mogelijk is een experiment uit te voeren, waarvoor geldt dat voorafgaand aan het uitvoeren van het experiment er exact aan te geven valt, bij welke uitkomst van het experiment er aanleiding zou bestaan om de geldigheid van de theorie te verwerpen.

Het opperste mogelijkheid is dus prolongeren en delegeren van vaste mogelijkheden. Ik heb de leiding en dat is nu officieel erkend.

Aalbers heeft mij ook beschuldigt van onzichtbare vriendinnen, en beschuldigt van gijzelen van een vrouw die op dat moment aanwezig was. Aalbers heeft me verder op meerdere mogelijkheden beschuldigt van veel zaken die absoluut niet waar zijn, dat hebben ze bij veel andere slachtoffers van Parnassia gedaan, zoals bij Barry, die ook verkracht is daar.

http://video.google.com/videoplay?docid=4555708741848281062&hl=nl

Wiskundige manipulatie van betekenisloze gegevens en het behouden van die gegevens is een suggestibiliteit die leidt tot het verklaren van ziektes, die eigenlijk niet bestaan, die behoren tot een zogenaamde formeel concept.

Zo probeert Mandema (geen dokter) voor te doen alsof fluanxol geen schade levert aan de hersenen. En doet hij voor alsof ik psychotisch ben en ondertussen in het gesprek doet hij alsof ik wil bewijzen dat ik niet psychotisch ben geweest, alsof hij iets eruit wilt concluderen, snap je wat ik bedoel.

Let op hij is geen dokter, en doet aan zulke uitspraken, met zijn verantwoording.

Het mag dus misschien aan de buitenkant wetenschappelijk uitzien maar diagnosticeren van iemand met schizofreen blijft een zeer gevaarlijke vorm van suggestibiliteit en aanvaardbaarheid.

Het is dus ook geen wetenschap, dat is nu ook bewezen.

Volgens Mandema zou zelfs de cognitief onderzoek wetenschappelijk zijn bewezen, ik heb zelf op internet gelezen dat het heel dominant is en onder de feiten van dat het absoluut onwetenschappelijk is.

“Schizofrenie te belangrijk voor de claim van de beroepsgroep op geneeskundig bestaansrecht. De lichamelijke symptomen van de ziekte werden stilletjes weggemoffeld. Alleen de geestelijke symptomen bleven over als waarneembare verschijnselen: hallucinaties, waanbeelden en bizarre gedachten”. Psychiaters blijven volhouden dat “schizofrenie” een
geestelijke ziekte is ondanks (na meer dan een eeuw onderzoek) het volledig ontbreken van objectief bewijs dat schizofrenie bestaat als een lichamelijke afwijking van de hersenen.

Ik gaf zelf aan dat Dr. Laan als eerste kansen vervolgens, objectief bewijzen mocht gebruiken, en ik zou subjectieve bewijzen gebruiken (gedachtegoed – 2e kansen) om te bewijzen dat de gedachtegoed niet te bekritiseren valt bij het bewijzen van voorkoming van terugval voor aanzetten van ziektes in psychiatrie.

Hier boven kan je lezen dat er geen objectief bewijs kan worden geleverd voor een lichamelijke afwijking van de hersenen.

De drugs beschadigen het “extra piramidaal systeem” (het uitgebreide complexe netwerk van zenuwen dat de motoriek bestuurt, EPS) hetgeen leidt tot spierstijfheid, spasmen en diverse ongewenste bewegingen. De door de drugs opgeroepen bijwerking tardive dyskinesia (tardive betekent: “vertraagd” en dyskinesia betekent: “abnormale beweging van de spieren”), is een permanente aantasting van het vermogen om de lippen, tong, kaak, vingers, tenen en andere lichaamsdelen zelf te bewegen.

Zoals je ziet hebben hen mij permanent aangetast met een vergiftigende medicijn die tardive dyskinesia veroorzaakt.
Vertraagd abnormale beweging van de spieren.

Deze bijwerking vertoont zich bij 5% van de patiënten binnen één jaar na de behandeling met neuroleptica. Onderzoekers en psychiaters kennen het risico van het “kwaadaardig neuroleptische syndroom”, een mogelijk fatale vergiftigingsreactie, waarbij patiënten koortsaanvallen krijgen en verward, opgewonden en star worden. Naar schatting 100.000 Amerikanen zijn hier aan gestorven.7 Om de negatieve publiciteit te weerleggen, worden in artikelen in medische tijdschriften vaak de voordelen van de nieuwe drugs overdreven en de risico’s verbloemd.

SCHADE MET EEN WINSTOOGMERK: 1950s – 1970s: Negatieve publiciteit over psychiatrische drugs werd tegengesproken door artikelen en advertenties in medische tijdschriften die routinematig de voordelen van anti psychotische drugs overdreven, terwijl de talrijke risico’s ervan, zoals Parkinson-achtige bijwerkingen, blijvende schade aan het zenuwstelsel, en zelfs de dood, schaamteloos genegeerd werden.

In een acht jaar durend onderzoek ontdekte de World Health Organization dat patiënten in drie economisch achtergestelde landen, India, Nigeria en Colombia, er beduidend beter voor stonden dan patiënten in de Verenigde Staten en vier andere geïndustrialiseerde landen. Na vijf jaar “had 64% van de patiënten in de arme landen geen symptomen meer en functioneerde goed.” Daarentegen ging het slechts met 18% van de patiënten in de welvarende landen goed.

Westerse psychiaters reageerden hierop door het argument aan te voeren dat bij mensen in armere landen simpelweg helemaal geen schizofrenie voorkwam. Een vervolgstudie die dezelfde diagnostische criteria hanteerde, kwam echter tot dezelfde conclusie.10 Slechts 16% van de patiënten in de arme landen kreeg neuroleptica, in de welvarende landen was dit cijfer 61%. Neuroleptica werden duidelijk als schuldige aangewezen voor de slechtere resultaten in het westen.

Westerse ervaring liet ook zien dat het terugval percentage lager was bij patiënten die geen drugs hadden gekregen dan bij patiënten die wel drugs hadden gekregen.

In 1985 stuurde de American Psychiatric Association (APA) haar leden een waarschuwingsbrief. Dit gebeurde pas na diverse rechtszaken die veel publiciteit veroorzaakten. In deze rechtszaken werden “psychiaters en hun instituten schuldig bevonden aan nalatigheid, omdat ze patiënten niet gewaarschuwd hadden voor de risico’s die verbonden waren aan de drugs.

De schadevergoeding in één van deze zaken bedroeg meer dan $ 3 miljoen”. De reden voor dit lange stilzwijgen van de APA had niets te maken met het uitoefenen van de geneeskunst. De aanvankelijke investering in chloorpromazine (een neuroleptisch middel) in 1954 was $350.000 geweest. In 1970 zorgde dit middel voor $116 miljoen aan inkomsten per jaar.

Toegenomen bewustheid van het grote publiek over het feit dat neuroleptica “dikwijls onherstelbare hersenbeschadigingen veroorzaken, dreigde deze melkkoe te slachten”, aldus Whitaker. Als reactie hierop werden in de jaren ’90 nieuwe “atypische” (ongebruikelijke; minder effect hebbend op het motorische zenuwstelsel) middelen voor schizofrenie op de markt gebracht, die minder bijwerkingen beloofden.

De atypische middelen bleken echter juist nog meer ernstige bijwerkingen te hebben. Blindheid, fatale bloed proppen, hartritme stoornissen, gezwollen en druppelende borsten, seksuele disfuncties, afwijkingen in het bloedbeeld, pijnlijke huiduitslag, toevallen, geboorte afwijkingen en extreme innerlijke gejaagdheid en rusteloosheid.

Bij één van de atypische middelen, dat al in de zestiger jaren was getest, werd ontdekt dat het toevallen, lichte verdoving, merkbaar kwijlen, constipatie, incontinentie, gewichtstoename, [b]ademhalingsstilstand[/b] waar ik last van heb gehad, hart aanvallen en in zeldzame gevallen de dood veroorzaakte. Toen het medicijn in de jaren zeventig in Europa op de markt werd gebracht, verdween het weer met dezelfde snelheid, omdat het agranulocytose (een mogelijk fataal tekort aan witte bloed cellen) veroorzaakte bij ongeveer 2% van de patiënten.

Op 20 mei 2003 berichtte de New York Times, dat atypische middelen diabetes kunnen veroorzaken “die in sommige gevallen tot de dood leiden”. Dr. Joseph Deveaugh-Geiss, adviserend professor in de psychiatrie aan Duke University, stelt dat het verband met diabetes “veel lijkt op wat we 25 jaar geleden zagen met tardive dyskinesia”.

In mei 2003 werd tijdens een onderzoek naar het gebruik van atypische middelen in 17 ziekenhuizen voor oorlogsveteranen ontdekt, dat een anti psychotisch middel per patiënt $3.000 tot $9.000 meer kostte dan de eerdere medicijnen, zonder een gunstig effect op de symptomen, zonder het verminderen van de Parkinson-achtige bijwerkingen en zonder verbetering van de algehele kwaliteit van het leven.

In 2000 was de totale jaarlijkse omzet van anti psychotische middelen in de Verenigde Staten $4 miljard. In 2003 bereikte de omzet $8.1 miljard. Internationaal bedroeg de omzet meer dan $12 miljard.15 Vandaag de dag houdt de psychiatrie verbeten vast aan antipsychotica als behandeling voor “schizofrenie”, ondanks de bewezen risico’s en ondanks studies die aantonen dat patiënten vooruit gaan, als ze stoppen met het nemen van de atypische middelen.

Psychiaters wijten geweldsmisdrijven aan het falen van een patiënt om z’n medicatie in te nemen, terwijl ze weten dat extreem geweld een gedocumenteerde bijwerking is van zowel het gebruik van psychiatrische drugs als van het afkicken ervan.

* Op 20 juni 2001 vulde Andrea Yates, moeder en huisvrouw uit Texas, de badkuip en verdronk haar vijf kinderen in de leeftijd van 6 maanden tot 7 jaar. Vele jaren lang had 37 jarige mevrouw Yates, geworsteld met ziekenhuisopnamen, voorgeschreven psychiatrische drugs en zelfmoordpogingen. Op 12 maart 2002 verwierp de jury haar verdediging die gebaseerd was op verminderde toerekeningsvatbaarheid en bevond haar schuldig aan moord. Voor de rechtsdienaren en de media was hiermee het verhaal verteld en was de zaak gesloten. Wat de psychiatrie betreft: hun excuses zijn voorspelbaar. Mevrouw Yates leed aan een ernstige geestelijke ziekte die “resistent was tegen behandeling”
of er was haar “gepaste en kwalitatief goede geestelijke gezondheidszorg
ontzegd”. Omdat ze hier niet tevreden mee was, zorgde CCHR Texas voor een onafhankelijke medische beoordeling van de medische dossiers van mevrouw Yates. Wetenschappelijk adviseur Edward G. Ezrailson, doctor in de farmacie, bestudeerde deze en rapporteerde dat de cocktail van middelen die mevrouw Yates voorgeschreven had gekregen, onvrijwillige vergiftiging had veroorzaakt. De “overdosis” van een antidepressivum en de “plotseling hoge doseringen” van een ander middel “verslechterden haar gedrag”, zei hij. Dit “leidde tot moord”.

*Door het uitgebreide onderzoek van Robert Whitaker, werd ontdekt
dat antipsychotische middelen een psychose tijdelijk kunnen verminderen, maar patiënten er op de lange duur biologisch vatbaarder voor maken. Een tweede paradoxaal effect, dat optrad bij de sterkere neuroleptica, was een bijwerking met de naam akathisia (a, zonder; kathisia, zitten – een onvermogen om stil te zitten). Deze bijwerking is ook in verband gebracht met aanvallend en gewelddadig gedrag.

[b]Moordaanslag op de president: Op 30 maart 1981, pleegde John Hinckley Jr, getoond in gevangenschap in Quantico, Virginia, een moordaanslag op president Ronald Reagan. Een psychiater voerde deze aanval van Hinckley op de president en andere aanslagen, terug op een explosie van woede die veroorzaakt werd door een psychiatrische drug.[/b]

* Een onderzoek uit 1990 stelde vast dat 50% van alle vechtpartijen op een psychiatrische afdeling in verband gebracht konden worden met akathisia. Patiënten spraken van “gewelddadige neigingen om
iedereen die in de buurt kwam aan te vallen”

* Een Engels rapport uit 1998 onthulde dat tenminste 5% van de
patiënten die SSRI’s (Selective Serotonin Reuptake Inhibitor) gebruikten,
leden aan “algemeen erkende” bijwerkingen, waaronder: onrust, gejaagdheid en nervositeit. Ongeveer 5% van de gerapporteerde
bijwerkingen omvatten agressie, hallucinaties, onbehaaglijkheid en depersonalisatie.

* In 1995 berichtten negen Australische psychiaters dat
patiënten in zichzelf sneden of geheel beheerst werden door gewelddadige gedachten, terwijl ze SSRI antidepressiva gebruikten. “Ik wilde niet dood, ik wilde simpelweg mijn vlees aan stukken scheuren”, vertelde een patiënt aan de psychiaters.

Afkickverschijnselen
* In 1996 gaf het Nationale Centrum voor Voorkeursmedicijnen in
Nieuw-Zeeland een rapport uit over de “Acute afkick van middelen”, waarin gesteld werd dat de afkick van psychoactieve drugs de volgende verschijnselen kan veroorzaken:
1. terugval verschijnselen die lijken op een verergering van de “ziekte”, en
2. nieuwe symptomen die geen verband houden met de toestand en die niet eerder door de patiënt werden ervaren.

* In het Journaal van de Klinische Psychiatrie rapporteerde Dr. John Zajecka, dat de gejaagdheid en het snel geïrriteerd raken, zoals die ervaren worden door patiënten die stopten met een bepaalde SSRI, “agressiviteit en suïcidale neigingen” kunnen veroorzaken.

* In het Engelse medische tijdschrift de Lancet, schreef Dr. Miki Bloch dat patiënten suïcidaal en moorddadig werden na het stoppen met een antidepressivum. Er was één man die “zijn eigen kinderen” iets aan wilde doen.

Op 25 mei 2001 gaf rechter Barry O’Keefe van het Hooggerechtshof van New South Wales, een antidepressivum de schuld voor het feit dat David Hawkins, een vredelievende, gezagsgetrouwe man, veranderde in de gewelddadige moordenaar van zijn eigen vrouw. Als meneer Hawkins het antidepressivum niet had genomen, aldus de rechter, “is het zeer waarschijnlijk dat mevrouw Hawkins niet zou zijn vermoord…”

In juni 2001 kende een jury in Wyoming $8 miljoen toe aan de
familieleden van David Schell, die als een dolle was gaan schieten na het
slikken van een antidepressivum. De jury bepaalde dat het middel voor
80% verantwoordelijk was voor het veroorzaken van de schietpartij.

Het drogeren en bestempelen van kinderen

Psychiatrische middelen zijn zelfs in het onderwijssysteem binnengedrongen, zoals bijvoorbeeld Ritalin, een zwaar, op amfetamine lijkend middel, dat door psychiaters wordt voorgeschreven aan zogenaamd hyperactieve kinderen van alle leeftijden; het maakt van in wezen normale, gezonde kinderen, gedeprimeerde, lusteloze verslaafden, die soms zelfs gewelddadig worden of met zelfmoordneigingen te kampen krijgen. Ritalin wordt zelfs op straat gekocht door heroïneverslaafden. In de jaren tachtig heeft een instructieprogramma van CCHR ouders gewaarschuwd voor de gevaren van Ritalin en voor de beweringen waarmee hun kinderen het stigma “geestelijk gestoord” toebedeeld krijgen, alleen maar omdat psychiaters besloten hadden hen zo te bestempelen.

Het voorschrijven van Ritalin of van welk van de honderden andere psychiatrische middelen ook aan kinderen, is een symptoom van een veel groter probleem: de frauduleuze diagnoses van “geestelijke stoornissen” bij kinderen.

De betreurenswaardige waarheid is dat elk normaal aspect van kinderlijk gedrag kan vallen onder het brede spectrum van “symptomen” die toegeschreven worden aan de zogenaamde “geestelijke stoornissen”. Bij het lezen van de “bijbel” van de psychiatrie op het gebied van geestelijke stoornissen, de “Handleiding voor de diagnostiek en statistiek van mentale stoornissen” (“Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders”; DSM) in de V.S., of van haar internationale tegenhanger, zou men ertoe kunnen neigen te geloven dat iedereen geestelijk gestoord is. De psychiatrie heeft met haar verzonnen criteria letterlijk elk aspect gedekt. Neem het volgende eens in overweging: in 1880 bestonden er zeven categorieën geestelijke stoornissen; in 1952, binnen een jaar na de publicatie van de DSM, was dat aantal opgelopen tot 112; in 1980 waren er 224 soorten geestelijke stoornissen; en tegen 1994 was het aantal gestegen tot 374.

Was men beter geworden in het stellen van diagnoses? Moeilijk te geloven. Deze epidemie van geestelijke gestoordheid blijkt eerder geworteld te zijn in het feit dat zodra er een nieuwe “ziekte” in de DSM wordt opgenomen, de verzekeringsmaatschappijen en overheden bereid zijn te betalen voor de “behandeling” ervan, hetgeen heden ten dage meestal neerkomt op de toediening van psychiatrische medicijnen.

De chemische behandelingen die verondersteld worden de gigantische hoeveelheid fictieve psychische ziekten binnen de psychiatrie te bedwingen, hebben een miljardenindustrie op het gebied van geneesmiddelen voortgebracht; deze is sinds het begin van de jaren zestig continu gegroeid. Aan het eind van de jaren zeventig werden er in de Verenigde Staten meer dan 82 miljoen recepten voor kalmeringsmiddelen, 24 miljoen recepten voor pijnstillers en hypnotische geneesmiddelen en 16 miljoen recepten voor antidepressiva uitgeschreven. Tegenwoordig heeft één op de twee volwassenen in de Verenigde Staten wel eens één van die psychotrope middelen gebruikt.

En tegenwoordig zijn de psychiaters de dealers voor de farmaceutische miljardenindustrie.

Zelfs heel jonge kinderen zijn het doelwit van deze destructieve aanvallen geworden. Meer dan vier miljoen kinderen, wier enige “probleem” eruit bestaat dat zij actiever zijn dan hun leeftijdgenoten, krijgen regelmatig zware psychotrope medicijnen toegediend die ontworpen zijn om hen te verdoven tot ze gedwee zijn. De natuurlijke energie en de uitbundigheid van de jeugd wordt bestempeld als geestelijke stoornis en voor miljoenen kinderen werd de diagnose “Concentratiestoornis” (“Attention Deficit Disorder”; ADD) gesteld.

Psychische Drugs

Psychiatrische drugs

Toen LSD bij toeval werd ontdekt, werd het niet op de schappen gezet, maar actief door de producent ontwikkeld en sinds de jaren vijftig vervolgens door gerenommeerde psychiaters en psychologen zwaar gepromoot. Halverwege de jaren zestig begon het een rage te worden op scholen en universiteiten.

Maar, zoals Freedom aan het licht heeft gebracht, rond dezelfde tijd werd het ook door de Amerikaanse overheid aan soldaten gegeven zonder dat deze zich daarvan bewust waren. Deze experimenten hebben geleid tot sterfgevallen, aangeboren afwijkingen bij nakomelingen en levenslange psychoses bij sommigen van de slachtoffers.

Dankzij het werk van de Kerk, die een aantal van deze ongelukkige veteranen op het spoor was gekomen, heeft het leger een programma opgesteld om al diegenen die misleid waren wat hun deelname aan dit heimelijke psychiatrische mind-control programma betreft, op te sporen en op de hoogte te stellen.

Al sinds geruime tijd zijn psychiatrische drugs het doelwit van CCHR. Deze geestveranderende middelen, met bijwerkingen die gevaarlijk zijn en een enorme invloed op de gebruiker kunnen uitoefenen, worden op grote schaal gebruikt door psychiaters die geen werkelijke antwoorden hebben op problemen die ze niet begrijpen.

Een gebruikelijke tactiek om zulke drugs aanvaardbaar te maken, is het opzetten van een gigantische publiciteitscampagne waarin de doeltreffendheid en veiligheid ervan worden aangeprezen. Maar dikwijls worden er gevallen geconstateerd die een heel ander verhaal vertellen en juist de schadelijke bijverschijnselen aan het licht brengen. Halverwege de vorige eeuw bracht de opiumverslaving morfine voort; morfine werd door het medisch establishment aangeprezen als een niet-verslavend middel voor de behandeling van opiumverslaving. Maar rond 1870 erkende men dat morfine zelfs nog verslavender was dan opium. Dit leidde tot de ontwikkeling van heroïne, die op zijn beurt werd opgehemeld als een niet-verslavend surrogaat voor morfine. Binnen vijftien jaar bleek deze uitspraak echter totaal verkeerd te zijn. Na de Tweede Wereldoorlog begonnen psychiaters een nieuwe drug, methadon, te promoten als middel tegen heroïneverslaving. Door middel van dezelfde eeuwenoude zwendelpraktijk kreeg een groeiend aantal slachtoffers dit middel aangesmeerd, terwijl de psychiaters zelf aanzienlijke sommen aan belastinggelden binnenhaalden voor de uitvoering van hun plannen.

Andere geneesmiddelen op recept, zoals Valium, Librium, Xanax, Oraflex, Halcion en Prozac, werden allemaal veilig verklaard, maar bleken zonder uitzondering schadelijke bijwerkingen te hebben. Psychiaters hebben honderden miljoenen dollars verdiend door deze middelen voor te schrijven, en door daarna de problemen te behandelen die ontstonden als gevolg van hun eigen voorschriften.

De fabrikanten van farmaceutische middelen halen hoge winsten binnen, letterlijk tientallen miljarden dollars per jaar, dankzij het wijdverspreide gebruik van geneesmiddelen om een steeds groeiende lijst van symptomen te behandelen van nieuwe ziekten die elk jaar door het gilde der psychiaters “ontdekt” worden. Honderden psychiatrische middelen worden door miljoenen mensen gebruikt om een scala van moderne problemen “op te lossen”, zoals slapeloosheid, nervositeit, stress of gewoon verveling.

Deze kwalen, die geloofwaardig worden gemaakt door geraffineerde namen, worden tijdens de jaarvergaderingen van de American Psychiatric Association officieel erkend. Psychiaters bieden een nieuwe ziekte aan en er wordt over gestemd; bij een meerderheid van stemmen wordt er een officiële nieuwe ziekte gecreëerd. Waarom “officieel”? Officiële ziekten kunnen behandeld worden en er wordt voor betaald door verzekeringsmaatschappijen; op deze manier verzekert de coalitie van fabrikanten van psychiatrische middelen zich van een constant groeiende bron van inkomsten. Dit is zonder twijfel één van de grootste fraudes van de twintigste eeuw. Het is een fraude die verborgen blijft door de miljarden dollars die de gevestigde belangen tot hun beschikking hebben om geavanceerde publiciteitscampagnes en dure marketingstrategieën op te zetten. Deze brengen op hun beurt de reclame-inkomsten op voor de grotendeels meegaande media, die hun inkomsten bedreigd zouden zien als ze deze oplichterij in de openbaarheid zouden brengen.

http://www.zianet.com/madrids/PsychoRoidNurse.jp

g

Geestelijke Oorlog – Suggestibiliteit in Parnassia kan leiden tot destabiliteit en oneerlijkheid, naar aanleiding van wanstaltig gedrag

Geestelijke Oorlog is begonnen..

Suggestibiliteit in Parnassia kan leiden tot destabiliteit en oneerlijkheid

Speelt hen eigen belang hier als macht? De antwoord daarop is ja.

Als we bekijken hoe Parnassia met mij omging en wat hen bereikt hebben, hebben een aantal mensen suggestief mijn mond dicht gemaakt, door al de doel op mij te leggen voor de suggestieve vragen, en kon ik mijn mond niet meer openen, zoals het hoort te zijn.

Sinds toen hebben andere dokters daar gebruik van gemaakt en mij voor schizofrenie verklaart, de grootheidswaan die bijvoorbeeld dokter laan presteert, komt niet uit een eerlijke omgeving en dan wel van een vicieuze cirkel die heerst in Parnassia die tot de overheid wordt geleid, zo spreken we van antagonisme in Parnassia die niet gedekt wordt door de cruciale bronnen, zoals AIVD in het begin en in het begin door de aangestuurde rechters en advocaten.

Ook zijn de suggestievelingen verder ontslagen omdat hen van het werk misbruik maken. Zoals Roderick Janssen, Mariska, Aalbers, Abdoel Baazir en de rest volgt.

Wat betreft Aalbers, dan spreken we over strafrecht, en die wordt dus aangeklaagd, vanwege het plegen van fraude en onopgeloste bezwaren die leiden tot het opschudden van een scenario die door AIVD is toegestroomd en door een corrupt rechter is geaccepteerd om agressie als excuus op te vangen voor wat hen hebben willen bereiken samen met CIA.

Deze suggestibiliteit wordt ook gebruikt bij AIVD en CIA, zo spreken we van een oneerlijke antagonisme waarin de relaties negativiteit maken indien er geen voordeel heerst in Parnassia, en dat een bron is van paniekzaaierij of oplichting.

Als je vuur in de pan gooit, dan krijg je met mij te maken, en deze regering is ook aan de beurt, voor de intolerante houding tegenover de burger en de intolerante vervoering van mensen rechten.

De deductieve deceptie van Parnassia is dus een misdrijf van mensen rechten, omdat hen ook mensen ontvoeren en hen elkaar indekken dan hoor je dit te onthouden als je hier een antwoord op durft te geven: weet wat je zegt, en zeg niet wat je weet.

De medicijnen, die ik gif noem, wordt gebruikt om mij geestelijk te martelen.

Ik ben daardoor achteruit gegaan met denken en doen, en lijdde onder zware problemen en heb geen goede vooruitzichten op concentratie en communicatie met deze gif van Parnassia, die hen fluanxol noemen.

De vicieuze cirkel zal eindigen samen met regering Balkenende, het is tijd voor “Oprecht van Mensen”

De OVM een politieke partij die ik zal oprichten en overzetten aan een leider, zal worden bewerkstelligt in 2008

Psychiaters en psychotherapeuten zouden heel goed moeten weten hoe de vork in de steel zit. Diep in hun hart weten zij hoe het zit. Zij doen alsof zij het niet weten, om de financiële en beleidsmatige machthebbers te behagen. Dit, het veinzen van onwetendheid, moet de beroepsverenigingen die zich coöperatief ten opzichte van de DBC’s opstellen, ernstig worden verweten.

Een verontruste behandelaar merkte onlangs op: “Paul Schnabel, directeur van het Centraal Planbureau, zei ooit: “De DSM is een geïnstitutionaliseerde vorm van patiëntenhaat.”
Zo is ’t maar net !
We hebben de DSM vooralsnog te accepteren als “taal”; wie dat niet doet wekt de indruk niet deskundig te zijn, en wordt dus gediskwalificeerd!”

Zo wordt inderdaad gedacht door Overheid en Zorg verzekeraars: wie niet mee doet met de digitalisering – en dus het afschaffen van het recht op privacy – wordt gekwalificeerd als niet-professioneel en daarmee gediskwalificeerd als gesprekspartner. Erger nog: collaboreren met Overheid en Zorgverzekeraars in het digitaliserings geweld gaat gekoppeld worden aan herregistratie van de betrokken behandelaar: wie niet mee doet raakt zijn/haar registratie kwijt.

Is zo een maatregel liberaal te noemen? Eerder komen beelden op van centralistische, socialistische, communistische dwang

Tegenwoordig ligt bij de wetenschap de nadruk op ‘brain-talk’. Problemen van sociologische of psychologische aard worden medisch behandeld. Dit is een slechte zaak. Daardoor wordt voorbij gegaan aan de sociale oorzaken van gedragsproblemen. Zo ontstaat een mechanisch mensbeeld en blijft er weinig meer over van een vrije wil en persoonlijke groei. Door zichzelf te hernemen in de brain-talk kan ik vrijgesteld worden voor zaken die ongegrond zijn gebleven, en kan ik mijn vrijheid terug krijgen voor mijn eigen lichaam.

Dankzij mijn lichamelijke vitaliteit heb ik altijd een gezonde verstand gehad, en ben ik ook nooit in de war geraakt, maar wat fluanxol met mij doet is bij den boze al een ernstige misbruik op mijn leven geworden.

Door de indruk die ik heb opgewekt van een duidelijke twijfel in het bestaan van de behandelingsplan en het bestaan van de valse behandeling heb ik het idee dat er niet voor hen maatstaven (eigen belangen) voldaan wordt, en dus hen blijven volhouden dat ze het beter weten, op basis van brain-talk en conceptualisatie die veel te formeel is en mijn rechten niet de kans geeft, ik heb dus zelf met mijn tweede kansen dit mogelijkheid kunnen ontwikkelen.

Het is zo dat je er uiteindelijk geen touw aan kunt vastknopen om mij te beschuldigen van een ziekte die niet bestaat. (antipsychiatrie)

Ik prijs Saline Europe leider en uw personeel voor de onvermoeibare energie en onbaatzuchtige toewijding waarmee u een maatschappelijk verwaarloosd en geheim probleem tot oplossing brengt: ’de experimentele psychiatrie’/ Maar het nu wel een eeuw bezig is…

Gevaar met fraude van psychiatrie en risico van de missie, het beamen van een rol-eenheid en toch culmineren?

Je kunt in deze tijden eigenlijk maar uit drie zaken verder.

1. Geld
2. Familie
3. Sociale Netwerken

Als je die niet hebt kom je meestal ook geen stap verder, denk dus altijd met je doel welke stap ga ik nu maken om te voorkomen dat er iets anders misloopt of erover heen waait.

Om stap voor stap dus gevaar en risico van de missie te voorkomen is het belangrijk dat het beamen van een rol-eenheid aanstalten krijgt.

Met rol-eenheid wordt bedoeld, de schrik van een toestand die zich kan openbaren indien er nog geen eenheid eerder heeft geheerst, met de bedoeling dat de rol-eenheid een eenheid vormt van alle personen die te maken krijgen met de gevolgen van de start procedure, de eerste gevolg komt al neer op alle spionnen, informanten en getuigen, omdat ik aangifte doe tegen alle verantwoordelijken voor illegaal aanzetten van de oorlog, dankzij die oorlog ben ik slachtoffer geworden, en dat is niet moeilijk om uit te leggen, ik zal het rustig uitleggen.

Je hebt de CIA, de regering Bush.
Je hebt de AIVD, de regering Balkenende.

Alles wat tussen Bush en Balkenende gebeurt is geen rol-eenheid maar een integriteit die infractie kan plegen op de informatiemaatschappij, zoals bij informatiemaatschappij deel 1.

Als dus de eerste 1.2.3. een rol hebben in de verbindingen tussen Nederland en de VS, dan bewijst het op zichzelf al dat, de mensen die betrokken zijn geweest om misbruik te bevorderen, corruptief gedrag aannemen van elkaar, dat is al het bewijs dat er corruptie heerst in Nederland en de Verenigde Staten, niet vergeten dat Sybrand van Hulst en Balkenende het toename aan geheime vluchten toelieten in Nederland, ook Balkenende en Sybrand van Hulst hebben toegelaten dat de CIA mocht opereren in Nederland, waardoor ik de slachtoffer ben geworden van hen duivelse strategien en tactieken.

Veel van hen, zoals CIA en AIVD spelen nu spelletjes met mij om te voorkomen dat ze aangepakt worden door justitie, dan is daar een simpele antwoord op, de justitie is ook corrupt, dat zal wel blijken wanneer ik die aangifte indien.

De gevaar en risico van de missie is dus dat AIVD mijn positie zal misbruiken op lange termijn en dat het beamen van een rol-eenheid in duizenden stukken valt zodra hen niets meer tegen mij mogen doen, want de rol-eenheid valt zowieso uit elkaar bij de eerste contact met AIVD, en dat is al gebeurt, de media is er nog niet achter, dat is het enigste wat de informatiemaatschappij niet op een hoog alarm zet.

De rol-eenheid dient gevormd te worden door mijn eigen organisatie, zodat de dualisatie ook actief blijft in de persoonlijke sfeer, om te voorkomen dat dames verkeerde dingen doen, en niet serieus bezig zijn.

De classificatie van deze blog is dus open minded. Een poging tot het misbruik van mijn informatie op internet zoals AIVD heeft geprobeert wordt gestraft met levenslang.

Ik herhaal met levenslang.

Dr. Fred Baughman, sinds 35 jaar kinderarts-neuroloog in Californië, heeft op 14 april 1995 de situatie kort samengevat in een brief aan de New York Times: “De medische en de onderwijskundige takken van de gevestigde orde zijn betrokken in een voor-wat-hoort-wat-verhouding om de illusie van ziekte te bestendigen, waardoor aan de ene kant de verplichtingen van de school om kinderen voor te bereiden op het volwassen leven, gereduceerd worden, terwijl aan de andere kant de geneeskunde-met-winstoogmerk en haar zakenpartners duizenden jonge patiënten verwerven”.

“Het uitvinden van ziekten heeft voldaan aan de medisch-economische behoefte. Er wordt weer een nieuwe bron van inkomsten voor een groeiend aantal psychologen en psychiaters tot stand gebracht… ADD werd in 1980 door een comité binnen de American Psychiatric Association uitgevonden, … er is niets te zien waarmee een arts de ziekte kan bevestigen of weerleggen…”

Het stellen van frauduleuze diagnoses, hetgeen jaarlijks ook miljoenen volwassenen treft, is slechts één van de talrijke psychiatrische wandaden die op doeltreffende wijze door CCHR aan het licht zijn gebracht. Hoewel er nog veel tot stand gebracht moet worden, zullen de dodelijke sociale, financiële en persoonlijke gevolgen van deze psychiatrische “melkkoe” eens een zwarte bladzijde in de geschiedenisboeken zijn.

Fraude in de psychiatrie

Hebzucht is natuurlijk wat de fraudeur motiveert: een categorie misdadigers die niet onbekend is in de psychiatrie. Onderzoeken van CCHR hebben aangetoond dat het systeem van de geestelijkegezondheidszorg er vol mee zit.

In 1992 werden er tijdens een hoorzitting van de “Select Committee on Children, Youth and Families” van het Huis van Afgevaardigden in de V.S., vele gevallen van dergelijke misbruiken voorgelegd die door CCHR en anderen aan de commissie werden aangeboden. Deze gevallen varieerden van tieners en kinderen die onderworpen waren geweest aan psychiatrische behandelingen die ze in feite niet nodig hadden, tot instellingen die “premiejagers” huurden om patiënten te ontvoeren die zij daarna tegen hun wil vasthielden: dit alles voor verzekeringsgelden.

De verzekeringswereld is inderdaad één van de grootste gebieden waarbinnen zich psychiatrische fraude heeft afgespeeld, in het bijzonder bij de particuliere ziekenhuizen met winstoogmerk. De onderzoeken van CCHR die in 1990 zijn begonnen, hebben geleid tot steeds verdere openbaarmaking in de media van fraude en misbruik van patiënten in deze ziekenhuizen, en in 1991 kopten de nationale kranten met artikelen over patiënten, merendeels tieners, die tegen hun wil waren opgesloten tot de uitkering van hun verzekering op was. De niet aflatende inspanningen van CCHR om deze wandaden aan het licht te brengen, hebben geleid tot onderzoeken door wetgevende instanties en fraude-experts van verzekeringsmaatschappijen, door openbare aanklagers van de staat, het Amerikaanse ministerie van justitie, de FBI, de Amerikaanse postale recherche en andere federale overheden. Eén Amerikaanse ziekenhuisketen moest bijna $ 1 miljard aan geldboetes aan de federale overheid en aan schikkingen aan verzekeringsmaatschappijen betalen. Daarna verwijderde de keten de psychiatrische afdelingen uit haar ziekenhuizen.

Andere psychiatrische ziekenhuisketens met winstoogmerk werden het onderwerp van diepgaande onderzoeken vanwege praktijken zoals het uitbetalen van lonen aan premiejagers voor het aanmelden van mensen voor psychiatrische behandeling, of ze die nu nodig hadden of niet. En dit is niet alleen een fenomeen in de V.S., ook de Canadese overheid werd in de zwendel betrokken. Tussen 1987 en 1991 hebben honderden psychiatrische ziekenhuizen in de V.S. rekeningen gestuurd ten bedrage van honderden miljoenen dollars aan het Ontario Health Insurance Plan (OHIP). Dit was voor patiënten die regelmatig daar naartoe gestuurd werden door premiejagers die hiervoor premies in rekening brachten aan Amerikaanse psychiatrische instellingen. Dankzij het werk van CCHR in Canada heeft de minister van volksgezondheid een klacht tegen de psychiatrische zwendelaars ingediend.

De wijdverbreide wandaden in deze bedrijfstak die door CCHR en andere onderzoekers werden ontdekt, hielden ook in dat patiënten weer de straat werden opgestuurd, zodra de verzekering was uitgeput na de dertig dagen die de meeste verzekeringsmaatschappijen bereid waren te betalen voor in het ziekenhuis verpleegde patiënten. Ook werden maatschappelijk werkers, schooldekanen, crisis-hotline-werkers en zelfs ministers betaald voor het aanmelden van patiënten. Verder werden er kinderen mishandeld met gewelddadige therapieën; er werden onvoldoende gedetailleerde diagnoses gesteld en er werden talrijke onnodige behandelingen gegeven. De jacht op jongeren en/of hulpelozen is een veel voorkomend thema.

Maar fraude heeft net zoveel gezichten als fraudeurs kunnen verzinnen. In 1989 ontdekte CCHR documenten en bracht deze in de openbaarheid ter illustratie van het feit dat twee psychiatrische instellingen in Los Angeles honderdduizenden dollars aan overheidssubsidies hadden opgestreken, terwijl ze niet eens bestonden, behalve op papier.

Of het nu gaat over fraude, lichamelijke of geestelijke mishandeling, onethisch gedrag of het te gronde richten van onze kinderen met medicijnen, het onvermoeibare werk van CCHR tegen de wandaden van de psychiatrie wordt geprezen door ordehandhavers, door politici, door mensenrechtenorganisaties en door diezelfde slachtoffers die niet in staat waren zonder hulp het hoofd te bieden aan deze brute wanpraktijken.

Ook de psychiatrie zelf heeft het werk van CCHR erkend, alhoewel niet noodzakelijkerwijs met dezelfde bewondering. Sterker nog, met de onthullingen van CCHR in Zuid-Afrika, Australië, de Verenigde Staten, Duitsland, Canada, Italië, Frankrijk, Zwitserland en andere landen, had de psychiatrie geen andere keus dan zich te realiseren dat ze in Scientology haar ergste vijand had gevonden.

Gedurende de meer dan vijfentwintig jaar van voortdurende en toegewijde aanvallen op de verschanste autoriteit en de wandaden van de psychiatrie op het gebied van de geestelijkegezondheidszorg, was het grootste obstakel dat CCHR moest overwinnen bij de uitvoering van haar missie niet de psychiatrie zelf, maar het gebrek aan beschikbaarheid van accurate informatie voor het publiek.

Bijgevolg is CCHR International in 1994 van start gegaan met de grootste campagne voor openbare bewustwording in de geschiedenis. Naast het creëren van een eigen website op het Internet heeft CCHR in drie jaar tijd de research, productie en uitgave verzorgd van twee boeken en negen grondig gedocumenteerde boekjes, die middels internationale distributie de waarheid onthullen over de invloed van de psychiatrie op onze samenleving. Sedertdien wordt CCHR overspoeld met positieve reacties uit tal van landen en heeft ze zich snel uitgebreid en nog meer boekjes verspreid om aan de groeiende behoefte aan informatie van de wereldgemeenschap tegemoet te komen. De eerste uitgaven, die met behulp van toelagen van de Internationale Associatie van Scientologen werden gepubliceerd en gedistribueerd, worden hierna beschreven.

Psychiatry: The ultimate betrayal (Psychiatrie: het ultieme verraad)

Dit gezaghebbende boek maakt gebruik van de eigen studies, meningen en uitingen van de psychiatrie, teneinde haar vernietigende uitwerking op de samenleving aan te tonen. Onderzocht tot in details, geeft deze veelomvattende tekst de lezer een diepgaand inzicht in de wijze waarop de psychiatrie, ondanks haar gebrek aan resultaten, gegroeid is, en hoeveel schade ze heeft aangericht in onze gezinnen, onze scholen, onze gerechtshoven en praktisch elke sector van onze beschaving.

Dit populaire werk, dat werd verspreid onder commissarissen van politie, rechters, advocaten, gouverneurs, ministers, leraren, organisaties voor burgerrechten, burgemeesters, bibliotheken, medisch specialisten en anderen, heeft de rol van CCHR op het wereldtoneel van de mensenrechten aanmerkelijk vergroot.

Wat volgt zijn de woorden van een dankbare lezer, een commissaris van politie: “Het boek voert de lezer mee in de besloten gemeenschap van de psychiatrie, en opent de deuren voor een grondige inspectie… Dit is geen lichte kost. Het zal in één klap ontzetting, geschoktheid en verontwaardiging opwekken”.

Hoewel veel lezers inderdaad geschokt en verontwaardigd reageerden op de onthullingen, zorgde het boek er bij het omslaan van de laatste pagina voor dat zij een nieuw inzicht hadden gekregen in de negatieve invloed van de psychiatrie op al onze instellingen, en wapende het de lezer met de vereiste kennis om het tij van onverantwoordelijkheid, dat het voortbestaan van onze cultuur bedreigt, te keren.

Psychiatrists—the men behind Hitler (Psychiaters: de mannen achter Hitler)

Dit uitgebreid gedocumenteerde boek, het resultaat van meer dan 20 jaar onderzoek door CCHR, onthult de werkelijke vloek achter Hitlers nazi-regime – diegenen die verantwoordelijk waren voor zowel de leer achter het systeem als de inspiratie ervan – psychiaters. Het boek onthult wat de meeste teksten in de geschiedenisboeken niet vertellen, namelijk dat de plannen voor de volkerenmoord gemaakt waren, lang voordat Hitler aan de macht kwam. De psychiatrie had de uitroeiing gepland van wat zij in de jaren twintig “leven zonder waarde” hadden genoemd en de psychiaters slaagden er inderdaad in de moord op ongeveer 300.000 geestelijk gestoorde patiënten te organiseren, lang voordat de oorlog ook maar begonnen was.

Het boek wordt nog steeds door de critici toegejuicht. Zoals een internationale religieuze leider zei: “Het is één van de belangrijkste boeken van onze tijd en bovendien een uiterst waardevol naslagwerk voor sommige zeer actuele kwesties die worden opgeroepen over deze beroepsgroep in haar volharding in haar uitgangspunten en lichamelijke mishandeling van patiënten waardoor zij een voortdurende bedreiging vormt voor de vrije mens”.

Boekjes

Toen het jaar 1998 aanbrak, had CCHR International wereldwijd meer dan 3,9 miljoen exemplaren verspreid van haar inmiddels befaamde boekjes die de wandaden van de psychiatrie tegen de mensenrechten onder het mom van hulp aan het licht brachten: negen publicaties in vele talen, verspreid over 16 landen.

De boekjes, die zowel dienen om het publiek voor te lichten als het te waarschuwen, bevatten informatie over de vernietigende effecten van de inbreuk die de psychiatrie maakt op de verschillende sectoren van de maatschappij. De negen publicaties die hieronder worden opgesomd, waren de eerste in een nog steeds groeiende reeks, die alle aspecten van de psychiatrische activiteiten behandelt (verkrijgbaar in het Engels):

Creëren van racisme – het verraad van de psychiatrie

Vernietigde levens – psychiatrie: de ondergang van het onderwijs

Creëren van misdadigheid – psychiatrie: waarom er geen recht meer is

Het verdwijnen van respect – ouderen het slachtoffer van de psychiatrie

Het creëren van chaos – psychiatrie: vernietiging van normen en waarden

Het verraad aan de vrouw – verkracht door de psychiater

Creëren van kwaadaardigheid – psychiatrie: het uitbannen van godsdienst

Pijn toebrengen – psychiatrie: het verloochenen van de geest

De vernedering van artiesten – psychiatrie: manipulatie van creativiteit

Wat begon met een bescheiden oplage van enkele tienduizenden boekjes, groeide al snel uit tot een miljoenenoplage in het begin van de jaren negentig, met vertaalde edities in de vier grote talen. En naarmate de mond-tot-mond-reclame onder de gewone bevolking zich uitbreidde, namen mensen over de hele wereld contact op met CCHR voor nog meer exemplaren – leraren, ouders, sprekers, adviseurs, grootouders, advocaten, ministers, scholieren, politici en anderen.

Dat ze voorlichting gebracht hadden blijkt uit de woorden van een decaan die van het boekje “De ondergang van het onderwijs” zei: “Hoe eerder we terugkeren naar de oude vertrouwde onderwijsmethoden en de nonsens overboord gooien, hoe beter. Er staat zoveel waars in dit boekje dat het voor alle politici, wetgevers en leraren verplichte lectuur zou moeten zijn. Het zal nog jaren duren voor de geleden schade kan worden hersteld, maar we moeten ergens beginnen.”

Aan de vrouwen, de leraren, aan iedereen die werkzaam is op het ondankbare gebied van het recht en aan vele anderen, maakten de boekjes duidelijk wat deze mensen zelf al lange tijd vermoedden, maar grotendeels niet duidelijk onder woorden hadden kunnen brengen, namelijk dat de invloed van de psychiatrie in hoge mate had bijgedragen aan de ineenstorting van de normen en waarden die lange tijd het cement waren geweest waarmee de maatschappij bij elkaar werd gehouden. Gewapend met de waarheid waren ze nu in staat hun stem te laten horen en het tij te keren.

Het Internet

Als onderdeel van haar inspanningen om het grote publiek beter te informeren, heeft CCHR in juni 1996 een gigantische internationale website uitgebracht op http://www.cchr.org. Deze site, die is voorzien van de laatste snufjes, biedt algemene informatie in vijf talen en zowel de volledige tekst van elk van de boekjes als uittreksels ervan. De site trekt duizenden bezoekers per week en heeft een essentiële rol gespeeld bij de grootschalige uitbreiding van de hulp van CCHR in de internationale gemeenschap en bij het versnellen van de verspreiding van de waarheid over het verraad van de psychiatrie.

Hoe zet men een afdeling van CCHR op

Het oprichten van een afdeling van CCHR vereist geen ervaring of studie. De voornaamste voorwaarde is bereidwilligheid en de wens iets te doen om een eind te maken aan de wandaden van de psychiatrie en de mensenrechten te herstellen. Iedereen die een afdeling van CCHR wil opzetten hoeft alleen maar contact op te nemen met het dichtstbijzijnde CCHR-kantoor. (Zie Hoofdstuk 42 voor een lijst met adressen.
http://www.scientology.nl/Html/part14/Chp42/index.html)

Leden van CCHR hebben al op een rijtje gezet welke acties nodig zijn om met succes een plaatselijke afdeling op te richten: weten hoe de wandaden het best gedocumenteerd kunnen worden, weten waarop gelet moet worden wanneer men een psychiatrische instelling bezoekt, en talrijke andere tips. Deze zijn te vinden in de informatiepakketten die nodig zijn om een CCHR-afdeling op te zetten.

NATIONALE COMMISSIE VOOR DE HANDHAVING VAN ORDE EN SOCIALE RECHTVAARDIGHEID

In L. Ron Hubbards eigen woorden: “Scientology bestaat om verbetering te brengen in de wijze waarop de mens het bestuur over mensen regelt; Scientology gelooft in democratische principes, de Magna Charta, de Amerikaanse grondwet en haar eerste tien amendementen.”

Om de kwestie van de burgerrechten onder de aandacht te brengen en te bevorderen heeft de Scientology kerk in 1974 de Nationale commissie voor de handhaving van orde en sociale rechtvaardigheid (“National Commission on Law Enforcement and Social Justice”; NCLE) opgericht, een van belasting vrijgestelde organisatie zonder winstoogmerk. Alhoewel haar oorspronkelijk mandaat zich richtte op de Verenigde Staten, heeft ze sindsdien internationale verantwoordelijkheden op zich genomen als bewakingsinstantie op het gebied van de burgerrechten.

Het probleem van valse rapporten in de dossiers van overheidsinstanties is gedurende vele jaren één van de eerste zorgen van NCLE geweest. De Commissie was van oordeel dat de basisrechten en de vrijheid van de burgers in alle landen ernstig in gevaar konden worden gebracht door onjuiste informatie in overheidsdossiers. Bovendien werd de mogelijke schade en het mogelijke wangedrag verergerd door het feit dat instanties in tal van landen de databanken met elkaar deelden.

Documenten die NCLE in handen kreeg bewezen ondubbelzinnig dat valse rapporten wereldwijd door instanties voor de handhaving van de orde werden doorgespeeld aan regeringsinstellingen over de hele wereld. NCLE documenteerde gevallen van mensen die in landen als Duitsland, Frankrijk en de Verenigde Staten op grond van deze rapporten aangevallen, gevangen gezet en zelfs lichamelijk mishandeld werden door politie-ambtenaren. In sommige gevallen werden corrupte ambtenaren betaald voor persoonlijke informatie over privépersonen.

In de Verenigde Staten heeft NCLE bijgedragen aan verschillende onderzoeken die door de American General Accounting Office, een tak van het Congres, gedaan werden over onderwerpen zoals de veiligheid van vertrouwelijke dossiers op het gebied van de ordehandhaving, die in computerdatabanken worden bewaard.

Door de jaren heen heeft NCLE samengewerkt met verschillende personen en groeperingen uit de gewone bevolking, om op grote schaal het belang te laten zien van het instandhouden en bevorderen van individuele rechten en vrijheden binnen het kader van de grondwet.

NCLE heeft ook diepgaande onderzoeken geleid op het gebied van problemen met rechtssystemen op internationaal niveau. Op basis van de ontdekkingen die daarbij werden gedaan, werd een speciale eenheid opgericht om voorlichting te geven en hervormingen voor te stellen; de bedoeling was de werklast van gerechtshoven te verlichten en rechtszaken te bespoedigen.

In de Verenigde Staten onderzocht NCLE gevallen van grondwetsovertredingen door ambtenaren van de Inspectie van Voedings- en Geneesmiddelen (“Food and Drug Administration”; FDA) en vond bewijzen dat gevestigde belangen misbruik maakten van deze instantie voor persoonlijk gewin. Het werd overduidelijk dat sommige FDA-ambtenaren door middel van gewapende invallen en willekeurige acties de grondwettelijke bescherming en de burgerrechten van vele personen in de reformbranche hadden geschonden. NCLE ontdekte dat de FDA geneesmiddelen en andere consumptie-artikelen had goedgekeurd ondanks duidelijke aanwijzingen dat ze schadelijk waren voor volwassenen en kinderen; in overeenstemming daarmee ondernam NCLE actie om de wandaden die waren ontdekt in de openbaarheid te brengen.

Geconfronteerd met groeiend bewijsmateriaal dat onrust onder burgers was terug te voeren tot gepleegd onrecht, en met de bedoeling gelijke rechten voor alle minderheden te verwezenlijken, begon NCLE in 1996 in nauwe samenwerking met burgers een campagne voor rechtshervorming. Deze campagne, die verder uitgevoerd werd door de Judicial Reform Coalition uit Los Angeles onder aanvoering van advocaten en activisten voor de burgerrechten, heeft tal van religieuze, raciale en etnische minderheden aan wie gelijke behandeling door de Amerikaanse rechterlijke macht ontzegd werd, bij elkaar gebracht. Hun doel is de openbaarmaking van wandaden en de totstandkoming van permanente hervormingen.

Over heel de wereld wijst NCLE overheidsambtenaren en autoriteiten voor de handhaving van de openbare orde, op de gevaren van wandaden ten aanzien van de burgerrechten, en op de noodzaak grondwettelijke bescherming te realiseren en te bestendigen. De op gang gebrachte hervormingsmaatregelen om individuele rechten voor iedereen te garanderen, verspreiden zich, beetje bij beetje, steeds meer.

Hoe men een NCLE-afdeling opzet

Indien men zich zorgen maakt over burgerrechten, privacy en vrijheid, kan men een NCLE-afdeling opzetten door contact op te nemen met het hoofdkantoor van NCLE in Los Angeles, Californië, in de Verenigde Staten.

Zie het adres. http://www.scientology.nl/Html/part14/Chp42/index.html